« τρίτη ρυτίδα »
Τυχαία σε συνάντησα
στον δρόμο
μα τρόμαξα πια, να
μη σε γνωρίσω
και κάκιωσα μπροστά
σε ένα νόμο
που φθίνει όσα
παίρνει πάντα πίσω
Αμήχανα τότ`έστριψα
την βέρα
και ντράπηκα, αν
θέλεις πες το κι έτσι
να μη σου πω ούτε
μια καλημέρα
γιατ`ήρθα στην δική
σου ίσως θέση
Κλεφτά με πήρες μάτι
και το είδα
στο πρόσωπο
ακούμπησα το χέρι
και άγγιξα την τρίτη
μου ρυτίδα
του χρόνου λαξεμένο
το χαμπέρι
Σε κοίταξα στα ίσια
μες τα μάτια
δεν άντεχα να μη σε
χαιρετήσω
μα πρόσεξα πως
τρέμανε δυο δάκρυα
φοβήθηκες, μη και
σ`αναγνωρίσω..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου