" Σ α λ ά χ ι "

" Σ α λ ά χ ι "

Σκυφτά μετρά, σκυφτά κοιτά τα φώτα στο σκοτάδι

νηφάλια παίρνει απόφαση να κάνει το κακό

ζυγιάζει δυνατότητες κι αυτό που τον ανάβει

είναι που κρύβει προσμονή, σε δανεικό παλτό

Μα πιο πολύ στηρίζεται - γιατί έτσι νομίζει -

σε μια αρμαθιά παλιά κλειδιά, που`ταχει για την ώρα

την ώρα την κατάλληλη, που το μυαλό ορίζει

ίδια σειρήνα φονική, που`χουν τ`ασθενοφόρα

Τότε, παντού κάνει ζημιές, χαράζει ό τι λάχει

και σκάβει μέσα του βαθιά, να βρει αυτό που φταίει

αυτό που τον μετέτρεψε, από άνθρωπο, σαλάχι

και στο κλεμμένο του παλτό, ζαρώνει κι όλο κλαίει

Στο ξεφτισμένο του παλτό, πάλι, ψέματα λέει ..