" τα φώτα της
Τράμπας "
Μουδιασμένο το φως
από λάμπες που σβήνουν
και κοφτές οι
ανάσες, που συχνά ξεψυχούν
ένα χάδι τραχύ, για
ένα χάδι που δίνουν
το κορμί -ποιο
κορμί- σάπια λόγια ηχούν
Και η
"φύση" νεκρή, αλλά ποιος την παλεύει
με τα χρόνια
αλλάζουν οι συνήθειες πολλών
το κορμί -ποιο
κορμί- λυσσαλέα γυρεύει
"ίδιο" σώμα
ν`αράξει και μετά, δι ευχών
Ανταλλάζουν φιλιά
και στραγγίζουν ιδρώτα
αγαπούν και μισούν,
με τα ίδια τα χνώτα
νοσηρή ομορφιά,
σκηνικό που πονάει
το κορμί -ποιο
κορμί- να πετάξει ζητάει
"Μείνε πάλι
μισός, μες τα φώτα της Τράμπας
λίγο ουίσκι, αρκετό,
την νοθεία να νιώσεις
το κορμί -ποιο
κορμί- ξεπουλιέται στο τζάμπα
και ο χρόνος εχθρός,
την ψυχή για να σώσεις"