ο πόλεμος
Δεν έχει τέλος το κακό ουτε αρχή το δάκρυ
Και το μαντάτο του φονιά τρέχει απ΄άκρη σ΄άκρη
Συμπόνια και αισθήματα ο πολεμος δεν έχει
Κι αυτός που τον εκυνηγούν άλλο πια δεν αντέχει
Ντροπή θε να΄ναι η ζωή σε τουτο τον πλανητη
Γιατί σαν χάνονται παιδια
Σε δείχνουν με το δείκτη
Εσένα που δεν μπόδισες
Να λάμψει η αλήθεια
Μον σκίζεις τα ιμάτιά με ψέμα μες τα στήθια
Να δώ μια μέρα τι θα πείς και τι θα ομολογήσεις
Στη μάνα που θρηνεί παιδί και ζεί με αναμνήσεις
Η φρίκη και η συμφορά κάποτε αλλάζουν ρότα
Μα ό,τι χάλασε ποτέ δε γίνεται όπως πρώτα
Το τραγούδι είναι αφιερωμένο στον φίλο μας Γιώργο Τσαλαμπούνη
Τάσο φίλε μου, όλοι μας σε ευχαριστούμε θερμά !!
ΑπάντησηΔιαγραφή