Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

« έτσι θα την θυμάσαι »


« έτσι θα την θυμάσαι »


έτσι θα την θυμάσαι
αφράτη, συμπαθητική, με ωραία επιδερμίδα
- σαν μωρού - έλεγες
να λάμπει μέσα στα φώτα του θεάτρου
όχι στην σκηνή, αλλά σε μια θέση, δίπλα σου
και θα της λες πόσο όμορφη είναι, ίδια σταρ
γιατί στα δικά σου μάτια, θα φαντάζει
πιο αστραφτερή, απ`όλες τις σταρ του πλανήτη

έτσι θα την θυμάσαι
θα κρατάς σαν φυλακτό την εικόνα της
στις πολύ ιδιαίτερες στιγμές σας, σαν ευλογία
όταν της έλεγες τα μυστικά σου
όταν σου ζητούσε να της φέρεις λιχουδιές
όταν ησύχαζε τους φόβους και τις ανασφάλειες σου
μπολιάζοντας τις με την αγάπη της

δεν θέλει και πολλά για να θυμάσαι
το καθάριο βλέμμα, την άσπιλη ψυχή
το παιδί που ποτέ δεν μεγάλωσε και το ξέρεις
το παιδί που δεν γεύτηκε αγάπη
και πάντα σκορπά την δική της από ένστικτο
.......................................................................
θα την σκέφτεσαι ακόμα κι όταν θα ''λείψει''
γιατί κατάλαβες, επί τέλους, πως μόνο αυτή σε νοιάζεται
περισσότερο από τον καθένα πάνω στην γη
ναι, περισσότερο κι από τον ίδιο της τον εαυτό..



Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

« μ ν ή μ η »

« μ ν ή μ η » 

μνήμη μου
κρυφό του νου στολίδι μου
πόσο φοβάμαι μήπως κάποτε σε χάσω
στο ταξίδι μου

και μείνω μόνη, χωρίς τιμόνι
δίχως πυξίδα να κυβερνά
τ`άδειο κεφάλι μου
ωϊμέ το χάλι μου

έτσι παράξενα που θα γυρνά
όσοι με ξέρουνε, θα υποφέρουνε
απ`την κατάντια μου κι άλλα πολλά
παντού περίγελος

ενώ ο περίγυρος
θα λέει διάφορα και θα γελά
μάτι θα κλείνει ο ένας στον άλλο
συνωμοσία τάχατες βουβή

κι εγώ θα βλέπω
κάθε σινιάλο
και θα χαζεύω σαν παλαβή
θα ξεστομίζουν και θα δακρύζουν

«μνήμη ελέφαντα είχε κάποτε, τι κρίμα
δες πως κατάντησε
μυαλό και ράγισε
και της εστέρεψε κάθε της ρίμα»..

07 - 05 - 2011 

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

« με ολίγη »


« με ολίγη »
σαν έχει νιάτα η μοναξιά
είναι θρασίμι
σαν την πλακώσουν γηρατειά
και φύγει η αποκοτιά
με μιας μεταμορφώνεται

σε φοβισμένο αγρίμι..


Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

« πως, άλλωστε »

« πως, άλλωστε »

πως να γράψω για έρωτα ;
πάνε τόσα χρόνια άλλωστε

λησμόνησα

η αίσθηση με εγκατέλειψε
από την όσφρηση αρχικά

κι όλα τα σύμφωνα συνωμότησαν
να μου χαλάσουν την ομορφιά
εκεί που οι λέξεις κάνανε
την δική τους ανταρσία

ύστερα έχασα την όραση
και η ακοή που απόμεινε
δε με λυπάται

όλο τραυλούς ψιθύρους
μου φέρνει δώρο

πως να γράψω για έρωτα ;

για μάτια που δεν γνώρισα
για χείλια που δεν γεύτηκα
για οργασμούς μοναχικούς
και κούφιους

επιλογές στο λάθος πάντα
να στοχεύουν

εκφάνσεις με φωνήεντα
που πνίγηκαν στο στόμα..


Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

« έ φ υ γ α »

« έ φ υ γ α »

ολοκληρώσαμε τον κύκλο
το πέρασμα από την φωτιά
ήρθε η ώρα να σ`αφήσω
αλλού να φύγω κι έχε γεια

πόσο πονά το δαχτυλίδι
όταν το βάζω στο ζερβί
ολοκληρώσαμε τον κύκλο
μέσα στο χρώμα το μαβί

και μου στοιχίζει, δε μιλάμε
εσύ αλλού κι εγώ εσύ
πόσο πονά το δαχτυλίδι
όταν η αγάπη είναι μισή

ολοκληρώσαμε τον κύκλο
και δεν ξεδίψασε το στόμα
το ξέρω πια, δεν σου ανήκω

ξεχειμωνιάζω σ`άλλο σώμα..


Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

« άντρες μόνοι » (3-11-2011)

« άντρες μόνοι » (3-11-2011)  

 λυπάμαι όταν μένουν οι άντρες μόνοι
γιατί μέσα στα μάτια τους φωλιάζει,
μια ερημιά, που την καρδιά ρημάζει
και θλίψη μέσ`το βλέμμα, που πληγώνει

το βλέμμα που στυλώνουν απλανές
στα γύψινα τα σχέδια στους τοίχους
και κρύβουν στις ψυχές τους στίχους
καημούς, που σιγοκαίει ο αμανές

μισή οκά ρετσίνα στην ταβέρνα
σκυμμένο το κεφάλι μέσ`το πιάτο
πως βρήκε η ζωή τους άδειο πάτο
κι η μοναξιά, τους έφαγε σαν σμέρνα

λυπάμαι κάτι άντρες που είναι μόνοι
στου νου τους τα ωραία όλο σαλπάρουν
μα πάντοτε τους βλέπω να μπατάρουν
σ`απόγνωση, που την καρδιά σκοτώνει..

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

« Παιδιά μου » (12-05-2011)

« Παιδιά μου » (12-05-2011)

κι εσείς να διαδηλώνετε για τα ιδανικά σας
πουλάκια όπου νοιώθετε λεύτερα στα κλουβιά σας
κανένας δε σας ρώτησε ποιο διεκδικείτε δίκιο
για ποιο όνειρο καίγεστε μ`αντίλογο αντρίκιο.

είστε επομένως έρημα στον κόσμο μόνοι κούκοι
χαμένα μέσ`τα πέλαγα και τ`ανθρωπομπουλούκι
σαν κόκκινα γαρύφαλλα σε αλλονών το πέτο
να ψάχνετε τις 'Ανοιξες, αν θα`ρθουνε και φέτο.

κι εκεί να διαδηλώνετε πιασμένα χέρι χέρι
ανταμωμένα στη φωτιά, στου χάρου το καρτέρι
ίδια αγριοπερίστερα, στεντόρεια η λαλιά σας
μ`ένα μπλεγμένο όραμα στ`ατίθασα μαλλιά σας..



« δηκτικά και επιδεικτικά »

« δηκτικά και επιδεικτικά »

αχ, εκείνο το δάχτυλο
που της κουνούσε μέσα στα μούτρα
δηκτικά και επιδεικτικά
ίσα ίσα για επιβολή δύναμης


κι αυτή έσφιγγε τα δόντια
μαζί και τους προσαγωγούς
σχεδιάζοντας την μεγάλη εκδίκηση
παίρνοντας τελεσίδικα την απόφαση

θα στο σπάσω παλιοκερατά το δάχτυλο
με τον πιο ''οδυνηρά γλυκό'' τρόπο

όμως ορκίζομαι, θα στο σπάσω..


Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

« θ λ ί ψ η »

« θ λ ί ψ η »


τα όνειρα μου με πλήγωσαν

τα όνειρα μου με πληγώνουν

με κορόιδεψαν

μου είπαν πως έχω δικαίωμα
στα όνειρα

μα αφού δε βλέπω όνειρα

μόνο εσάς βλέπω
που δεν ονειρεύεστε πια

μας τιμώρησαν

δεν θέλω άλλο

να γράψω..

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

« Μ ο τ έ λ »

« Μ ο τ έ λ »

κάθε μέρα μ`άλλη -
πω πω τι κραιπάλη
μαθημένος είμαι - μου`πες - να γυρνώ
και να έχω πάντα όρθιο το κεφάλι..
χρόνια τώρα, έτσι τη ζωή περνώ

νοιώθω αφασία -
μια περιουσία
στάνταρ έχω φάει σαν κρεμ καραμέλ
άλλωστε το χρήμα δεν έχει αξία -
πες πως το αγόρασα τούτο το μοτέλ

τάδε έφη
κι έσπρωξε μαλακά την 'Εφη
που κι αυτή τον άκουγε, ίσως με ανία..
το κλειδί, αόριστα, το ζητά και γνέφει
γιατί, παίρνοντάς το, παίρνει τα ηνία

έτσι ανεβαίνουν στο διακόσια έξι
κι οι καρδιές τους παίζουν πάντα χωριστά
μέχρι τα χαράματα, λίγο πριν να φέξει
σαν ο ήλιος βρίσκει τα κορμιά σμιχτά..

σε δυο μέρες μ`άλλη -
πω πω τι κραιπάλη
μα τι περιμένεις ; να μετανοήσω ;
το ζητούμενο μου
μια καινούργια αγκάλη
μια και κατά βάθος, τρέμω ν`αγαπήσω..




Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014

« των ημερών »

βγήκα πρωί για να μιλήσω με τον κόσμο
μέρα που ήταν γιορτινή και τον ρωτούσα
που έχει κρύψει την ψυχή του την απούσα
κάποιος μου είπε, σε μια γλάστρα με τον δυόσμο

από τα ουράνια, στέλνει μήνυμα ο Σωτήρης
''τριπλό τόλουπ κάνω μάνα μου για σένα''
μπράβο λεβέντη μου, έχω γιο κι εγώ στα ξένα
που του`χω μάθει να μην είναι κακομοίρης

να κι οι επίσημοι στην ξύλινη εξέδρα
Θεέ μου στραβώθηκα απ`τα παράσημα τους
όλοι αγέλαστοι - αυτή είναι η ομορφιά τους -
η σοβαρότητα, μη πέσουν σε ''ενέδρα''

πω πω, σε λίγο θα αρχίσει η δεξίωση
μ`έχουν καλέσει εις το ''δημοσία δαπάνη'' γεύμα
μπα δεν θα πάω, μη με βρει κανένα ρεύμα
δεν τους γνωρίζω, ούτε έχω καμιά (α)ξίωση

καλέ εσείς, εμείς δεν έχουμε να φάμε
και η βροχή που ρίχνει Εκείνος απ`τα ουράνια
ίσως μας βγάλει απ`την μονότονη αφάνεια
κι αν επιζήσουμε, ποιος ξέρει που θα πάμε..



Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

" σ τ ά σ ε ι ς "

" σ τ ά σ ε ι ς "

ποια στάση ακόμα απομένει ;
όλες τις δοκίμασα μαζί σου
όλες, ναι, όλες
υπάρχει μόνο η στάση της αλήθειας
"το κοίταγμα βαθιά μέσα στα μάτια"
αυτή η ουράνια ένωση των ψυχών
έτσι, καθρεφτίσου μέσα μου !
και τότε θα διαβάσω αν μ`αγάπησες

έστω και για ένα δεύτερο της ζωής σου..

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2014

« Στήλη 'Αλατος »

« Στήλη 'Αλατος »
                  
πετρώσανε τα όνειρα
σαν έφαγε την σφαίρα
σταμάτησε το βλέμμα του
να ξεγελά η ζωή



κι αυτός που τον εσκότωσε
επήγε παραπέρα
και ξέρασε ανέλπιστα
μια κούφια προσευχή

κι έγινε στήλη άλατος
για να κοιτάει πίσω
μα έσκυψε στα χέρια του
και τα`δε καθαρά

"στο πρόσωπο το πρόσωπο
δε θέλει ν`αντικρίσω
μηδέ φωνή να μοιραστώ
όπου έκοψα μιλιά"

ζαμάν και φου
και στη φουφού
όλες οι Ερινύες
αν τύχει το εγχείρημα
το κάνω και ξανά

μου πάγωσαν τα αισθήματα
και πλέον σε θυσίες
προσφέρω το αντίδωρο
μόνο στο Σατανά. 

Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2014

« σ υ σ τ ά σ ε ι ς »

«σ υ σ τ ά σ ε ι ς»

το χέρι που αγάπησα,
το χέρι που έκλεισα στο δικό μου,
το χέρι που έσφιξα,
το χέρι που φίλησα,

αυτό το λατρεμένο χέρι,
με χτύπησε.
όχι να με πονέσει

απλά να συστηθεί..

« α π ό φ α σ η »



« α π ό φ α σ η »

Ταύρος και ρόδια"
Καλλιτέχνης : Μαρούδα Κατερίνα

μ`έριξε κάτω ο μαύρος
και τώρα παίρνει θέση
να με καρφώσει

πόσο θέλω να πεθάνω
τιμημένα
από ταύρου κέρατα

κι όχι από τα δικά σου..


Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2014

« Χαλβαδ(ε)ιάσματα »

« Χαλβαδ(ε)ιάσματα »

καβουρντίζω με αλήθειες τον χαλβά μου
βάζω ζάχαρη όσο πρέπει στο σιρόπι
δέκα μύγδαλα για σένανε καρδιά μου
τα πετώ μεσ`της ψυχής το σορολόπι

σε φαντάζομαι σε έναστρη "λιακάδα"
και το είναι σπαρταρά σαν το χταπόδι
σου γεμίζω το ποτήρι με σουμάδα
το χαμόγελο σηκώθηκε στο πόδι

και κανείς δε ξέρει ποια η διαφορά μας
"το χρυσό" παίρνω για τέτοια επιλογή
κλείνουν μάτι στο μηδέν τα όνειρα μας
συνυπεύθυνα σε λάθος εκλογή

έχουν άραγε τα χρόνια σημασία ;
με ρωτώ και καβουρντίζω τον χαλβά
με κανέλα πασπαλίζω κάθε αξία
που βουτά μέσα στου θέλω το χαβά

έτσι μ`αρέσει, γιατί έτσι με βολεύει
όπως γουστάρω τα γυρνώ και τα μπαλώνω
ευτυχώς που ο χαλβάς δε θέλει αλεύρι

κι εγώ την γεύση σου κρατώ και αργολιώνω.


Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014

« περίληψη ζωής »

« περίληψη ζωής »

τον πήρε μάτι να ξεμακραίνει
από την αμμουδιά
απόλυτα σίγουρη πως ήταν αυτός
γνώριμη περπατησιά
τριαντατρία χρόνια ήταν αυτά
την είχε μάθει

και το στυλ και το κόρδωμα
και το κοίταγμα
- με την άκρη του ματιού -
της ξένης γυναίκας
μη και τον πάρει χαμπάρι

και την μυρωδιά του την ήξερε
τον τρόπο που κάπνιζε
- γιατί το`χε πια κόψει -

ας όψεται η χολή
σκέτη χολή
το όξος ήταν για`κείνη

πάντα ό,τι έκανε του ξίνιζε
από καταβολής γάμου

πατέρα έχασε στα δεκαοκτώ
πατέρα βρήκε στο καπάκι

πέρασαν τα γαμημένα
τα χρονάκια
έτσι απλά, πέρασαν

καθώς μελετά την περπατησιά
κοιτάζοντας τον μέσα από την θάλασσα
νιώθει δυο συναισθήματα

τη συνήθεια που έγινε συνήθεια
και κάτι άλλο που το ξέχασε πια..

πείτε του πως υπήρξε
καλός πατέρας


μόνο αυτό..

Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014

« Επίσημο Ένδυμα

« Επίσημο Ένδυμα »

ντύθηκε ολόκληρη την απαγορευμένη λέξη
τη φόρεσε κατάσαρκα, συνειδητά, με φιλαρέσκεια.

την τίναξε ναζιάρικα, μαζί με τα μαλλιά της.

της έβαλε κραγιόν φλογάτο,
στύβοντας πάνω της τα φιλιά του.

τη ζωγράφισε με κόκκινο του πάθους.

την έκανε βόλτα στο κορμί,
την απόθεσε χαδιάρικα στις θηλές της.

την έπνιξε στον πόθο της,
την έλουσε μέσα της,
την βάφτισε έρωτα.

κι εκείνη.. εκείνη έκλαιγε.

μπορεί αύριο και να πεθάνω..

Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

« θ ύ μ η σ ε ς »

« θ ύ μ η σ ε ς »
.
κλειστό παράθυρο, σύριζα στο σοκάκι
μπροστά του κάγκελα και σφαλιχτό παντζούρι
εκεί ερωτεύτηκε ο Θεός, μια βουκαμβίλια
και τους την ρίζωσε για να τους φέρει γούρι.

φούξια τα άνθη της γλυκά, να σου γελάνε
και συ να χάνεσαι σε τούρκικους μανέδες.
νοικοκυράδες τα κεντίδια τους κρατάνε
κι όλο μπερδεύουν στα καρέ τους μουλινέδες.

"φεύγα από δω μη σου λιανίσω τα παΐδια",
κρυφογελά και απειλεί τάχα το γιο της.
μα καμαρώνει που` ναι αντράκι με αρχίδια
και συμμαζεύει τον φευγάτο το θυμό της.

μια γειτονιά, μια Παναγιά και μία μάνα.
ένα παντζούρι σφαλιχτό, μια βουκαμβίλια.
ήρθες κι εσύ μέσ`του μυαλού μου την αλάνα,
να μου θυμίσεις τι κοστίζουν δυο σκαμπίλια.

δεν θυσιάζομαι λοιπόν σε αναμνήσεις,
ούτε σε άφιλτρα Κιρέτσιλερ που λες.
μπήκες στο νου σιγά σιγά, να με μεθύσεις
κι αφού με φτιάξεις, να μου πεις μετά, μη κλαις..




Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2014

« ψ υ χ ή »

« ψ υ χ ή »

είναι κάτι βράδια που πολεμά η ψυχή να πει τι την βαραίνει
είναι κάτι βράδια που παλεύει να βγει απ`το κορμί
τον γύρο της πλατείας για να κάνει

να δει τα φώτα, τα σημαιάκια, το σιωπηλό καμπαναριό
να δει τ`αστέρια να πασχίζουν να γητέψουν το φεγγάρι
να δει το νιο να χάνεται μέσα στην αγκαλιά της
να την μεθά από έρωτα, να τον κερνάει πόθο

να δει θέλει τα έμορφα η ψυχή και να μεθύσει
όχι τον πόνο, τη ντροπή, το ξέπνοο το κλάμα
όχι την φτώχεια, τον σεβντά, που κλαίει στα σκαλοπάτια

μόνο τα ωραία θε να δει, μ` ό τι της απομένει
κι αφού τα δει, να τα γευτεί όσο μπορεί και φτάνει

πριν στο σαρκίο ναυαγός, μπει να ξεχειμωνιάσει..

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

« ωσάν το σπαρματσέτο »

« ωσάν το σπαρματσέτο »

φωτογραφίες απ`τα παλιά συνέχεια ξεθάβει,
μέσ`απ`το άλμπουμ το φτηνό το χιλιοξεσκισμένο.
την ζελατίνα του κολλά κι ένα τσιγάρο ανάβει,
σπονδή στα νιάτα με καπνό διπλοβασανισμένο.

ύστερα μία ρουφηξιά ελληνικό και σκέτο,
''πως πέρασε ρε μάγκα μου ολόκληρη ζωή''
την ξόδεψε, την έκαψε, ωσάν το σπαρματσέτο
κι όσο κι αν κλάψει σαν παιδί, πλέον δεν ωφελεί.

κατόπιν το χαπάκι του, την πίεση να ρυθμίσει
και μια βλαστήμια στα βουβά πλανιέται στο μυαλό.
πάλι θα πάει σήμερα τα χρέη να κανονίσει,
μακάρι να`χει άγιο, μη πέσει σε ''κουλό''.

και από τώρα σκέφτεται τι αύριο θα κάνει.
''ανάθεμα πως γέρασα και έχω εμμονές''
μεθοδικά τη φάτσα του στο ίντερνετ την βάνει,

που του μιλά, ''δεν γέρασες, θα φταίει ο καφές''

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2014

« κλέψε με »

« κλέψε με »

κλέψε με
πάρε κάτι δικό μου παρέα να γερνάς
κι απάνω του να γέρνεις την χαρά σου
κλέψε με
πάρε το βλέμμα μου να βλέπεις να γελάς
και την ευχή μου σαν ανοίγεις τα φτερά σου
μα άφησε μου κάτι δικό σου
την μυρωδιά σου απ`το κορμί
ένα σου λάθος, το όνειρο σου
άστα και φύγε πριν την αυγή
κλέψε με
πάρε μαζί τα ποιήματα μου για παρέα
μία παλιά φωτογραφία ερωτική
κλέψε με
όχι στο τώρα, μα όταν ήμουνα πιο νέα
και το φιλί μου ήταν για σένα φυλακή
μα άφησε μου κάτι δικό σου
άσε τον ίσκιο σου στο προσκεφάλι
θα το αντέξω το βάσανο σου

μα μη γυρίσεις κοντά μου πάλι..


Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2014

« ο λύκος ο κακός »

« ο λύκος ο κακός »

τελικά, μόνο ο λύκος ο κακός με κάνει και νοιώθω γυναίκα,
με δαγκάνει γλυκά και μου ξυπνά ό τι απέμεινε εν ζωή,
εσύ με έχεις μόνιμα στη γυάλα με την φορμόλη,
εκείνος μπαίνει μέσα μου και πάμε μαζί για κυνήγι,
εσύ πάλι, περιμένεις στ` αρωματισμένα στρωσίδια σαν τη γιαγιά,
κάθε μέρα μου κάνει έρωτα ο λύκος μου ο κακός,
κι αν ξεχάσει, μου τον δίνει διπλό την επόμενη,
σιγά σιγά άρχισα και βγάζω τρίχωμα,
θαρρώ, μοιάζω με λύκαινα

να με φοβάσαι..




Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2014

« Σ α ν »

« Σ α ν »


πάλι ξανά ανατολή για να ριμάρει με φιλί
κι ο ήλιος να καυχιέται ότι γράφει !
έτσι ξεκίνησαν πολλοί, για το μετρό, για το γιαπί
και κάποιοι λίγοι τυχεροί για την Ανάφη

είναι κλεμμένα τα μισά και όλα τ`άλλα δανεικά
και πες του ήλιου χαιρετίσματα από μένα
δεν βάφεται η ανατολή σαν κοκκινίζει με φιλί
ούτε μ`ενός το αίμα, η αρένα

πάλι χαμένη η ανατολή, ξεψύχησε και το φιλί
γιατί είδε η μπογιά του δεν περνάει
πόνο τεράστιο έχει η γη, τι να της κάνει το πολύ

μια κι έμαθε στο λίγο να γερνάει..