Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

" Γ ά ν τ ι α "

Φωτογραφία : Kiki Kyrmanidou
" Γ ά ν τ ι α "

Δεν θέλω να με λυπάσαι
επέλεξα να πεθάνω
πάνω σε μια καρέκλα
να μαραζώνω από έρωτα
να τρώω την ψυχή μου
να πίνω, να καπνίζω, να..

Δεν θέλω να με λυπάσαι
ούτε να με πειράζεις
πως η καρέκλα τα`φτυσε
και πια δεν με σηκώνει..

Αν θες να ξέρεις
εγώ θα βγω μια μέρα από δω..

Θα`ναι παραμονή Χριστουγέννων
όταν σχεδόν κλείνει η αγορά
για να σου πάρω δώρο..

τι δώρο ;

Μα γάντια, φυσικά
μη μου παγώσουν
αυτά τα χέρια
και δεν μπορούν άλλο
να με χτυπήσουν..
**************




Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

" τ ε χ ν ο λ ο γ ί α "


" τ ε χ ν ο λ ο γ ί α "

σ`έχασα.. έκανα like και μετά, σε ξέχασα
έτσι κι εσύ -μα δεν το θες- το ίδιο και για εμένα
ένας βουβός χαιρετισμός, που γράφεις στα χαμένα
κι αύριο πάλι ένα γεια, στην ίδια την σελίδα
φταίμε εμείς που κάναμε το ίντερνετ πατρίδα
χάσαμε το χαμόγελο, την επικοινωνία
μέσα στα σκίτσα του ΑΡΚΑ, πνίγουμε αγωνία

σ`έχασα.. με ένα like ξεμπέρδεψα και ξέχασα
τι έχεις γράψει και γιατί, ποια μοίρα σε βαραίνει
έχεις δουλειά, έχεις ψωμί, φωνή έχεις και βγαίνει
να διαλαλήσει θαρρετά, τον πόνο, την κατάντια
το σύννεφο που δάκρυσε, την μέρα που`ναι άδεια
είναι στυγνός εκτελεστής η νέα τεχνολογία
απομακρύνει τις ζωές και καίει τα βιβλία

σ`έχασα..

άργησα ίσως για να`ρθω, δεν έχω ευκαιρία
κι ό τι επιχείρησα να πω, φτηνή δικαιολογία
ξέχασα μέσα στις στοές, του νου το δρομολόγιο

φαρμάκωσα "τον έρωτα", σε λάθος πληκτρολόγιο..


" τα φώτα της Τράμπας "


" τα φώτα της Τράμπας "

Μουδιασμένο το φως από λάμπες που σβήνουν
και κοφτές οι ανάσες, που συχνά ξεψυχούν
ένα χάδι τραχύ, για ένα χάδι που δίνουν
το κορμί -ποιο κορμί- σάπια λόγια ηχούν

Και η "φύση" νεκρή, αλλά ποιος την παλεύει
με τα χρόνια αλλάζουν οι συνήθειες πολλών
το κορμί -ποιο κορμί- λυσσαλέα γυρεύει
"ίδιο" σώμα ν`αράξει και μετά, δι ευχών

Ανταλλάζουν φιλιά και στραγγίζουν ιδρώτα
αγαπούν και μισούν, με τα ίδια τα χνώτα
νοσηρή ομορφιά, σκηνικό που πονάει
το κορμί -ποιο κορμί- να πετάξει ζητάει

"Μείνε πάλι μισός, μες τα φώτα της Τράμπας
λίγο ουίσκι, αρκετό, την νοθεία να νιώσεις
το κορμί -ποιο κορμί- ξεπουλιέται στο τζάμπα
και ο χρόνος εχθρός, την ψυχή για να σώσεις"


Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2016

" κ ά π ο τ ε "

" κ ά π ο τ ε "

Κάποτε ήτανε πολύ ανεκτική
μάζευε ψίχουλα και τάϊζε τ`αηδόνια
κι αυτά, την ένοιωθαν πως ήταν μοναχή
και για χατίρι της, αφήνανε τα κλώνια

Κάποτε είχε έναν σκύλο καφετί
που σαν τον τάιζε της έγλυφε τα χέρια
κι όταν την κοίταζε εξηγούσε το γιατί
ήταν η αγάπη του για εκείνη τόσο πλέρια

Κάποτε άφηνε τα πάντα στην στιγμή
για να χαθεί, σ`άλλων ταξίδια και λιμάνια
γιατί της έλλειπε το θάρρος και η πυγμή
μόνο στα μάτια, υποψία από ζωντάνια

Κάποτε άφησε έναν έρωτα τρελό
μια και δεν είχε υπομονή να τον "ταϊσει"
και μια ιστορία, που κατέληξε μελό

έχει για πάντα την ψυχή της ευνουχίσει..


Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2016

" το στερνό αντίο "


" το στερνό αντίο "

Στο υπόγειο σπιτάκι της παλιάς οικοδομής
έσβησαν τ`απομεινάρια μιας λεβέντικης ψυχής
μέρες τώρα τυραννιόταν στο κρεβάτι το φτηνό
και παζάρευε ταξίδι με τον Χάρο, ακριβό

Κι ένα κλάμα τόσο μαύρο, να σου καίει τα τζιγέρια
από μάνα που σπαράζει, με τρεμάμενα τα χέρια
"είναι άσπλαχνο Θεέ μου και μεγάλη αδικία
να ξεπροβοδάς παιδί σου στην στερνή του κατοικία"

Ύστερα ήρθε το κλαρίνο κι ένα σκούρο ακορντεόν
και αρχίσαν το τραγούδι, στον παλίκαρο λοιπόν
σκέφτηκα, πως στην ζωή μας, τίποτα δεν είναι όμοιο

και τα μάτια μου γεμίσαν, με λυγμούς, το πεζοδρόμιο..


Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2016

« Κι έτσι που λέτε »

« Κι έτσι που λέτε »

κι έτσι που λέτε θυσιάζει οκτώ φεγγάρια
τον "μόνο" γάμο της που ήτανε προκάτ
κι εξοστρακίζει της καρδιάς της τα λιοντάρια
σε μιας ανύπαρκτης ελπίδας το πλακάτ

κι έτσι που λέτε προσπαθεί να δώσει λύση
στης αγωνίας του το μαύρο το σκαμπό
αλλά δεν φτάνει το "γιατί" να αποδείξει
κι όμως το παίζει ηρωίδα του Ρεμπώ

κι έτσι που λέτε μέσ`το ίντερνετ την βρίσκει
να αλητεύει όλη μέρα στο πι σι
κι αν την ρωτήστε, μια φτηνή δικαιολογία
πως γράφει ποιήματα για κάποιον που μισεί

και κλαίει μόνη..


" όρκοι πίστης "

" όρκοι πίστης "

Μόλις έδωσαν τους όρκους πως θα μείνουνε πιστοί
κάλεσαν τους δικηγόρους, για να διπλοσφραγιστεί
κι όταν όλα τελειώσαν, με σεμνή ιεροτελεστία
τράβηξε ο καθείς τον δρόμο, στην δική του "απιστία"

Τι τους θέλετε τους όρκους κι όλα ετούτα τα μασλάτια
αφού ο ένας πια τον άλλον, δεν κοιτάζει μες τα μάτια ;
πως πληγώνεται η αγάπη, από βλέμματα αδειανά
που φωλιάζουν σαν ζητιάνοι, σε ανήλιαγα στενά

'Ορκοι πίστης, που ορίζουν μία ψεύτικη πορεία
και κορμιά που λαχταράνε να γευτούν την αμαρτία
με ακίνητα τα πλάνα, σ`ένα έργο που τελειώνει
και μια μοναξιά στα μάτια, που ξεσκίζει και ματώνει..


Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016

" Τ ο υ τ α γ χ α μ ώ ν "

" Τ ο υ τ α γ χ α μ ώ ν "

Να`μουνα λέει Τουταγχαμών, χρυσό να είχα τάφο
και μέσα εκεί να γλένταγα, με ουίσκι και με μπάφο
να μου`κανε κονσομασιόν μέχρι κι η Κλεοπάτρα
και να`βλεπα ανάσκελα τον ουρανό με τ`άστρα

Τρία οργανάκια να`παιζαν ζόρικο τραγουδάκι
ταξίμι καμηλιέρικο, του Μάρκου ή του Μητσάκη
κι εγώ να πίνω αργιλέ με Περσικό χαρμάνι
κι απ`την μαστούρα την τρελή, να χάνω το ταβάνι

Μα να που είμαι ζωντανός, με χίλιες δυο σκοτούρες
αναδουλειά, αναπαραδιά και κρεβατομουρμούρες
κι αφού δεν είμαι βασιλιάς, έστω και πεθαμένος

στα σίγουρα είμ` άρχοντας με ντάγκλες βαρεμένος..