Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

« έρωτες του θέρους »

« έρωτες του θέρους »

δυο ποτηράκια τσίπουρο κι ένας μεζές
μοιράστηκαν στο ίδιο πιάτο
δυο χέρια σμίξανε, μαζί και οι ματιές
και τσούγκρισαν να βρούνε άσπρο πάτο

δυο βλέμματα ζεστά και δυο καρδιές
καθίσανε στο ίδιο ταβερνάκι
χαμένες άραγε σε κάποιες Κυριακές
ή μήπως στην φωνή του Τσαουσάκη

δυο ανάσες πάλεψαν να βρουν τον νικητή
σ`ένα κρεβάτι πάντα νοικιαζόμενο
ένα απ`αυτά, που αν το καλοσκεφτείς
περαστικός είσαι και πάει για τον επόμενο

δύο ζωές τραβήξανε τον δρόμο τους
μια κι ό τι αρχίζει, πρέπει να τελειώνει
γιατί οι έρωτες του θέρους ίσως μοιάζουνε

"παλιά κλωστή, που δεν χωράει στο βελόνι"..


Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015

« πήραν κατήφορο φιλιά »

« πήραν κατήφορο φιλιά »

πήραν κατήφορο φιλιά
και γλίστρησαν απ`τα μαλλιά
στην άσπρη την ποδιά της
φώλιασαν μέσ`την αγκαλιά
να ζωντανέψουν στην καρδιά
σαν νάτανε παιδιά της

φέρτε κρασί, φέρτε πιοτό
εγώ κερνώ, εγώ μεθώ
θέλω να την ξεχάσω
και σαν φιλί να ξεχαστώ
ακόμα κι αν την αγαπώ
μια κι έπαιξα ας χάσω

μάζεψα όλα τα φιλιά
τα πήγα σ`άλλη αγκαλιά
να μη με δουν οι φίλοι
μα η ανάμνηση γυρνά
να μου γλυκάνει τον σεβντά
σαν ροζακί σταφύλι

φέρτε κρασί, φέρτε πιοτό
εγώ κερνώ, εγώ μεθώ
θέλω να την ξεχάσω
και στα μαλλιά της να μπλεχτώ
να τυραννιέμαι να πονώ

τον δρόμο μου να χάσω..


Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015

« θ έ λ ε ι »

« θ έ λ ε ι »

θέλει βαριά να κοιμηθεί θέλει να μη ξυπνήσει
θέλει και να ονειρευτεί πως είν`αιθέριος ήχος
μια λέξη θέλει να γενεί και ρίμες να κεντήσει
να`ναι αυτός το ποίημα της κι αυτή να`ναι ο στίχος

θέλει να γίνει είναι του, πνοή του και καρδιά του
να γίνει θέλει αγνάντεμα μαζί και παραθύρι
χρωματιστή παλέτα του, μούσα στη ζωγραφιά του
να`ναι το κύκνειο άσμα του σαν κάνει χαρακίρι

θέλει στο κατρακύλισμα να είναι η κραιπάλη
στην κούπα μέσα το κρασί, να πιει και να μεθύσει
να αγριέψει στο αίμα του σαν στέρηση και πάλι

στερνή να`ναι σταγόνα του, μ`αυτή να ξεψυχήσει..





« φ ι γ ο ύ ρ ε ς »

« φ ι γ ο ύ ρ ε ς »

μια σαλεμένη κι άλλη μια, φέρνουν μαζί γυροβολιά
στου μαρασμού την γειτονιά, μάνα και θυγατέρα
θολό το βλέμμα απλανές μέσα στης στράτας το αχανές
να ζητιανεύουν ψίχουλα, να βγάλουνε την μέρα

τρελάθηκαν καλέ ντουνιά, γι αυτές ο μήνας έχει εννιά
γεμίζουν άδικα γωνιά δεν έχει πια ουσία
σαθροί σοβάδες εδωνά και ο χειμώνας τους μηνά
"μιάσματα στην γειτονιά", αυτό έχει σημασία

βρωμάει το χνώτο και βογκάν`δεν έχουν άλλο για να φάν`
φορούν το δέρμα πίσω μπρος, καμπούριασε η ράχη
καπνίζουν γόπες, ξενυχτάν, σέρνουν ξωπίσω τους και Φαν
είναι στην μοίρα του τρελού, τους "θαυμαστές" του να`χει !

ψοφόκρυο στην γειτονιά μια σαλεμένη κι άλλη μια
μου φαίνεται απόθεσαν δύο τσουβάλια χνάρια
σ`ένα τσατμά κάποιο πρωί, την μόνη προίκα καταή

κι αφήσανε παράμερα δύο κορμιά κουβάρια..


Κυριακή 19 Ιουλίου 2015

« εν ονόματι »

« εν ονόματι »

εν ονόματι της άμμου ομολογώ
πως αφήνω την ζωή μου πα`στο κύμα
να με φέρνει, να με παίρνει στον αφρό
να με ντύνει με αισθήματα σαν ποίημα

εν ονόματι της άμμου ομολογώ
κάτι νόστιμες ατάκες που`χα χάσει
και προσπάθησα προσφάτως να τις βρω
πριν η μνήμη μου κι εσένανε ξεχάσει

εν ονόματι της άμμου ομολογώ
ας περάσανε και τόσα καλοκαίρια
τ`άρωμα σου και το βλέμμα σου ζητώ
μ`απλωτές, που γράφω μόνο με τα χέρια

και στο όνομα της άμμου ομολογώ

πως σ`αγάπησα, κάτι άγρια μεσημέρια..


Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015

« ό τι ποθώ »

« ό τι ποθώ »

να`κανα έρωτα με τον Βαρδάρη
να τον περίμενα σαν τη φωτιά
για να με σβήσει και να με πάρει
κάπου στα ξένα, κάπου μακριά

να με τραβήξει μέσ`την καρδιά του
να μου φυσήξει νέα πνοή
να μου μιλήσει για τα δικά του
πως τον σβαρνάνε από παιδί

να με αλώσει, να με χορέψει
ένα ταγκό μέχρι να σπάσω
κι εκεί επάνω να με γητέψει
να μη μπορώ να τον ξεχάσω

να`κανα έρωτα με τον Βαρδάρη
να μπαίνει μέσα μου, τόσο βαθιά
να σπαρταράω σαν το σφαχτάρι

και να με σβήνει σαν τη φωτιά..


« χείλη μισόκλειστα »



Milla Jovovich 1998
« χείλη μισόκλειστα »
........................
νόμισα πως σε πήρε το μάτι μου
σε μαυρόασπρη φωτογραφία
με χείλη μισόκλειστα, ηδυπαθή
και βλέμμα ν`αλητεύει πάνω στα τάστα
μιας φλογερής επιθυμιάς που την κρύβει
επιμελώς, μήνες τώρα, γιατί έτσι πρέπει
στην επαρχία συνωμοτούν
όλα τα πρέπει του κόσμου
ενάντια στα θέλω των ψυχών
όταν καταθέτουν τα όπλα αμαχητί
μπροστά σ`έναν φακό
που καρτερά να τα ξομολογήσει
όπως ένα ζευγάρι μισόκλειστα χείλη
διψασμένα για έρωτα..

στην Μαριάννα


« Μετωπική Σύγκρουση »

« Μετωπική Σύγκρουση »

αν είσαι συ, ποιος είμαι γω
που να σου μοιάσω προσπαθώ
και με γελάς και σε γελώ με πείσμα λυσσαλέο
δεν έχω τρένο επιστροφής
ούτε μια κάρτα διαφυγής
σ`ένα παιχνίδι που ρεφάρω στο μοιραίο

δαίμονας είσαι μάθε το, ο φάντης στα χαρτιά μου
κι εγώ που είμαι αφεντικό, θέλω να σε ξεκάνω
δαίμονας με τα πάθη του, που θέλω, μα δεν φτάνω
και κρίνω τον Δημιουργό, πριν να Τον δω μπροστά μου

με πολεμάς, σε πολεμώ
σ`άγριες συνήθειες να χωθώ
και μέσ`την λήθη του κρασιού σου να φωλιάσω
δεν σε αντέχω, σε πετώ
γίνομαι αητός ή ερπετό
κι όλο στα πάθη μου κυλιέμαι να χορτάσω

δαίμονας είσαι μάθε το, ο φάντης στα χαρτιά μου
κι αν ξημερώσω το πρωί, πεθαίνω με το δείλι
δαίμονας, που όσο ανθίζομαι σωμένο το καντήλι
ψάχνω το άλλο μου μισό, πριν να Τον δω μπροστά μου

αν είσαι συ, δεν είμαι γω
σε τσαλακώνω στο λεπτό
μια και μ`αρνήθηκες για να σ`εξουσιάζω
μαύρο πουκάμισο φορώ
σε λογαριάζω, σε πενθώ

κι όταν στην πόρτα μου σταθείς, σε αγκαλιάζω..


Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015

« Α ν θ ί ζ ο μ α ι »

« Α ν θ ί ζ ο μ α ι »

ακούω ανθρώπινες οπλές μα κάθομαι σιμά τους
έτσι καλά να ανθιστώ, το ποδοβόλημα τους
περνούν απάνω βιαστικές, ξοδεύουν την χαρά τους
όπως πατούν μεθοδικά στα ίχνη τα δικά τους

βάζω το χέρι στην καρδιά και νιώθω την ανάσα
αποζητώ την μοναξιά, σαν τον παπά τα ράσα
απολογία ταπεινή σε "ψεύτικο" ενδιαφέρον
κι ομολογία ανούσια, χωρίς διόλου συμφέρον

ένας μου σφύριξε στ`αυτί κι είχε περάσει η ώρα
"το νου σου εις τους Δαναούς, τους φέροντας και δώρα"
έμαθα πλέον να μιλώ με την Λερναία 'Υδρα
και το περίσσιο να μετρώ μόνο με μια κλεψύδρα

έμαθα και με σένανε, Ζωή, καλομελέτα

να ελέγχω εγώ την σφαίρα μου στην Ρώσικη Ρουλέτα..


« κ λ α ί ω »


« κ λ α ί ω »

κλαίω ..
για έναν ώμο σκυφτό
για μια θλιμμένη ελιά
για ένα σπίτι που κοιτά και φοβάται
για έναν κότινο μαραμένο
για όλα τα παραμύθια που μου έμαθαν
για σένα πατρίδα μου κλαίω
που πάλι πορεύεσαι με σκυμμένο κεφάλι
με βλέπεις, ρωτάς, γιατί κλαίω ;
πατρίδα μου, όμορφη κόρη, σε πάτησαν λέω

και κλαίω..


Τετάρτη 8 Ιουλίου 2015

« κοιμάται ο κόσμος »


« κοιμάται ο κόσμος »

πόσο βαθιά μπορεί να κοιμάται ο κόσμος ;
να ζει χαμένος στο βασίλειο των ψευδών ονείρων,
σε μια εικονική πραγματικότητα, που μόνο αύριο δεν έχει ;
κι όμως, κοιμάται ο κόσμος
ονειρεύεται ο κόσμος
ζητάει ο κόσμος να ζήσει
ζητιανεύει ο κόσμος για να ζήσει..

..κι εσύ, που ζεις στον δικό σου κόσμο
αγναντεύεις εκείνη την βάρκα, που είδες από βραδύς
να ξενυχτά για το πενιχρό μεροκάματο
καπνίζεις και ξορκίζεις τον καιρό
να τηνε φέρει πίσω, στο μικρό λιμανάκι
κι έχεις τόση πίκρα στο στόμα για το αύριο, που λες

"δεν μπορεί να κοιμάται ο κόσμος τόσο βαθιά"
"μόνο με αλήθεια ξυπνά ο κόσμος"

"πρέπει να ξυπνήσει, πρέπει να τον ξυπνήσω"