« ε π ι μ ο ν ή »

 

« ε π ι μ ο ν ή » 

Επίμονα θα γαντζωθώ

σαν σκυλάκι στο βράχο σου 

Έτσι θα κάμψω τις αντιστάσεις 

και θα τραφώ από τη μήτρα σου..

Ύστερα, αν δεν βρεθεί βέβηλο χέρι

να με κόψει, θα μαραθώ

κατά τα ειωθότα..

Φωτογραφία : by John Vellis

 Μπλέχτηκα μες τη βραχνάδα της φωνής σου

κι εκεί ξεχειμώνιασα, ένα μοιραίο απόγευμα,

να προσπαθώ να σε πείσω κι άλλο κι άλλο

κι εσύ πειθήνια να υπακούς και να καις

μια μια τις χορδές κι εκείνη την βραχνάδα,

που μέσα της τόσες νύχτες έβγαλα ..

" Πρέπει να σέβεστε "

 

"Πρέπει να σέβεστε"

Όταν ζητά κάποιος τραγούδι να χορέψει

πρέπει να σέβεστε

πάει να πει πως έχει πόνο στην καρδιά

κι αν τα μετράει τα βήματα του

κι αν τ` ακουμπάει με την καρδιά του

πάλι να σέβεστε

πάει να πει πως δεν του βγαίνουνε σωστά

Στον έρωτα επάνω χάνεις βήματα

και πάντα πέφτεις έξω στα μετρήματα

κινήσεις μαριονέτας που πληγώθηκε

φωνή απελπισμένου που ματώθηκε

Όταν στην πίστα βγάζει κάποιος το μεράκι

πρέπει να σέβεστε

έχει νταλκά, έχει σαράκι στο μυαλό

και αν σκοντάφτει στα καλά του

μπερδεύοντας τα βήματα του

πάλι να σέβεστε

είν`που χορεύει μ`ένα κόμπο στο λαιμό

Στην άτυχη αγάπη χάνεις βήματα

δε βρίσκεις την αλήθεια στα μετρήματα

και όσο καίει μέσα σου το πάθος

το βρέχεις, το δροσίζεις μ`ένα λάθος..

" Θ ρ ή ν ο ς "

" Θ ρ ή ν ο ς "

Τι να τις κανω τις γιορτες

οταν μου παιρνουν τις χαρές

μονολογω σαν την τρελη

γιατι θε να γιορταζω ;

ενα παιδι ειχα κι εγω

και μου το κοψαν σαν ανθο

δε θελω αλλο να γελω

και να καλοκαιριαζω

Κι εσεις διαβατες αγνωστοι

μη φερνετε λουλουδια

οσο τα βλεπω αναριγω

και χανω τα μυαλα μου

ειχα μια κορη, ενα γιο

θυσια σε ψευτοβωμο

τον τιτλο μου σας τον πετω

και ολα τα καλα μου

Δε θελω του Μαγιου γιορτες

γι`αλλού τα δωρα, οι αγκαλιες

παλευω μονη στη ζωη

να καψω το δαδί μου

καποιοι μου κλεψαν τη χαρα

κι ο τι γυρεψω, ζητιανιά

αφου μου πηραν στα καλα

ο τι ειχα, το παιδι μου ..

" ρ ό λ ο ς "

 

" ρ ό λ ο ς "

Δώσ`μου επί τέλους ένα ρόλο να τελειώνουμε

μια και οι ώρες της καρδιάς μας λιγοστεύουν

ζούμε στο τώρα και το τώρα το πληγώνουμε

δώσ`μου ένα ρόλο επί τέλους να τελειώνουμε

Αυτό το πρέπει στη ζωή πως μας διέλυσε

και μία πόρτα όπως άνοιξ` έτσι κλείνει

στον ίδιο ρόλο και οι δυο εγκλωβιστήκαμε

χάθηκε όλη του έρωτα μας η σαγήνη

Κι αν είν`να κλάψεις, κάν`το μάτια μου αβίαστα

λεν πως τα δάκρυα τα πάθη λευτερώνουν

κράτησε μόνο τις στιγμές, αυτές που σμίξαμε

μια τα λάθη μας, με λάθος το πληρώνουν

δώσ`μου επί τέλους ένα ρόλο να τελειώνουμε..

" γλυκό κουταλιού "

 

" γλυκό κουταλιού "

Κουτάλι ολόγιομο γλυκό

κι ανάμεσα μας ένα βλέμμα

πιατάκι που `μεινε αδειανό

μέσα στο δίσκο τον παλιό

όταν μου σέρβιρες αμάν

το πιο γλυκό σου ψέμα

Νοιώθω να σφάζει η ματιά

και το γλυκό φιρίκι

πίνω νερό να δροσιστώ

να ξεπλυθεί η προσβολή

που `κατσε σαν το κόκαλο

στ` αντρίκιο το λαρύγγι

Κι όταν απάνω μου γυρνάς

το λιγωμένο βλέμμα

παίρνω γλυκό να γλυκαθώ

μπας και ξορκίσω το πικρό

στα λαβωμένα μου αυτιά

το τελευταίο σου ψέμα..

" Στου Θοδόση το κουτούκι "

 

" Στου Θοδόση το κουτούκι "

Στου Θοδόση το κουτούκι

έχει ρέντα το μπουζούκι

και τα δάχτυλα στα τάστα

δίνουν ρέστα στην πενιά

Όλοι γύρω του γλεντάνε

και τα βάσανα ξεχνάνε

κάνουν κι ένα τσιγαράκι

να γλυκάνουν το σεβντά

Στου Θοδόση το κουτούκι

ξενυχτάει ένα μπουζούκι

και τους μάγκες τους κρατάει

όλη νύχτα προσοχή

Με μισόκλειστα τα μάτια

και καρδιές χίλια κομμάτια

κάθε στίχος μες τα χείλη

μοιάζει να`ναι προσευχή

Στου Θοδόση το κουτούκι

έχει ανάψει το μπουζούκι

νταλγκαδιάρικα τα λέει

και χαράζει Κυριακή

Οι ντερβίσηδες χορεύουν

και τον έρωτα γυρεύουν

να τον πιούνε μονορούφι

να τον πνίξουν με ρακή ..

" β ι τ ρ ι ό λ ι "

 

" β ι τ ρ ι ό λ ι "

Γύρω γύρω όλοι, στη μέση το βιτριόλι

"ήταν η κακιά στιγμή", λέει, μα δεν το εννοεί

Διεστραμμένη ράτσα, της χάλασε τη φάτσα

Γύρω γύρω όλοι, να και το βιτριόλι

"είχα πλήρη άγνοια", νηστεία και μετάνοια

Γύρω γύρω όλοι, μοιάζει με διαβόλι

μεθοδεύει στωικά, για να πέσει μαλακά

Τώρα μέσα στη μπουζού, την φωνάζουνε ΖουΛού

Γύρω γύρω όλοι, άτιμο βιτριόλι

- θέατρο παραλόγου -

ο γιαραμπής να `χει καλά, μόνο τον Κεχαγιόγλου..

" σ υ μ β ά ν "

 

" σ υ μ β ά ν "

Εδώ για τριάντα αργύρια σκότωσαν το Χριστό

εσένανε θα άφηναν να κάνεις το δικό σου ;

- τσακίσου απ`την πόλη μας και σύρε στο χωριό σου

να μην ανακατεύεσαι σ` ό τι θεωρείς σωστό -

Κι αυτός πήρε το "δρόμο" του, πάνω σε ξένους ώμους

η ασπρομάλλα μάνα του κλαίει και τον θρηνεί

αυτά παθαίνει φίλε μου όποιος έχει φωνή

όποιος πιστεύει στο καλό και αψηφά τους "νόμους"

Αμόλησαν ξοπίσω τους, όλα τα μπλε σκυλιά

φώτισαν και τις κάμερες, να κλέψουν τις εικόνες

μέχρι να δουν πως είχανε μπροστά τους Λαιστρυγόνες

κι έτσι, σύντομα έβαλαν στα σκέλια την ουρά

Εδώ για τριάντα αργύρια σκότωσαν το Χριστό

όλοι αυτοί που κάνουνε κουμάντο μες την πιάτσα

είναι οι άγνωστοι γνωστοί, από την ίδια ράτσα

αυτοί που δεν δουλέψανε ποτέ για έναν μιστό..

 

" τ α μ ά χ ι "

 

" τ α μ ά χ ι "

Αχ ζωή, δε σε χορταίνω

κι όσο σώνεσαι λιγάκι

τις χαρές σου ανασαίνω

μα με τρώει το σαράκι

Σαν το ψάρι μες τα δίχτυα

σπαρταράς από μπροστά μου

και στ` ατέλειωτα ξενύχτια

πνίγω μέσα τα όνειρα μου

Όνειρα, που άλλα βγήκαν

κι άλλα έμειναν στο ράφι

και ελπίδες που θαφτήκαν

στης καρδιάς μου το ντουλάπι

Δε σε χάρηκα ζωή μου

μήπως γύρεψα πολλά ;

ηδονές απ` το κορμί μου

που περάσαν βιαστικά

Ηδονές που αφήσαν ίχνη

την ψυχή για να ευφραίνω

και μια πίκρα που μου κρένει

πως ζωή, δε σε προφταίνω ..

ο Πόλεμος

 

ο πόλεμος 

Δεν έχει τέλος το κακό ουτε αρχή το δάκρυ

Και το μαντάτο του φονιά τρέχει απ΄άκρη σ΄άκρη

Συμπόνια και αισθήματα ο πολεμος δεν έχει

Κι αυτός που τον εκυνηγούν άλλο πια δεν αντέχει

 

Ντροπή θε να΄ναι η ζωή σε τουτο τον πλανητη

Γιατί σαν χάνονται παιδια

Σε δείχνουν με το δείκτη

Εσένα που δεν μπόδισες

Να λάμψει η αλήθεια

Μον σκίζεις τα ιμάτιά με ψέμα μες τα στήθια

 

Να δώ μια μέρα τι θα πείς και τι θα ομολογήσεις

Στη μάνα που θρηνεί παιδί και ζεί με αναμνήσεις

Η φρίκη και η συμφορά κάποτε αλλάζουν ρότα

Μα ό,τι χάλασε ποτέ δε γίνεται όπως πρώτα

Το τραγούδι είναι αφιερωμένο στον φίλο μας Γιώργο Τσαλαμπούνη