" γλυκό κουταλιού "
Κουτάλι ολόγιομο γλυκό
κι ανάμεσα μας ένα βλέμμα
πιατάκι που `μεινε αδειανό
μέσα στο δίσκο τον παλιό
όταν μου σέρβιρες αμάν
το πιο γλυκό σου ψέμα
Νοιώθω να σφάζει η ματιά
και το γλυκό φιρίκι
πίνω νερό να δροσιστώ
να ξεπλυθεί η προσβολή
που `κατσε σαν το κόκαλο
στ` αντρίκιο το λαρύγγι
Κι όταν απάνω μου γυρνάς
το λιγωμένο βλέμμα
παίρνω γλυκό να γλυκαθώ
μπας και ξορκίσω το πικρό
στα λαβωμένα μου αυτιά
το τελευταίο σου ψέμα..
" Στου Θοδόση το κουτούκι "
Στου Θοδόση το κουτούκι
έχει ρέντα το μπουζούκι
και τα δάχτυλα στα τάστα
δίνουν ρέστα στην πενιά
Όλοι γύρω του γλεντάνε
και τα βάσανα ξεχνάνε
κάνουν κι ένα τσιγαράκι
να γλυκάνουν το σεβντά
Στου Θοδόση το κουτούκι
ξενυχτάει ένα μπουζούκι
και τους μάγκες τους κρατάει
όλη νύχτα προσοχή
Με μισόκλειστα τα μάτια
και καρδιές χίλια κομμάτια
κάθε στίχος μες τα χείλη
μοιάζει να`ναι προσευχή
Στου Θοδόση το κουτούκι
έχει ανάψει το μπουζούκι
νταλγκαδιάρικα τα λέει
και χαράζει Κυριακή
Οι ντερβίσηδες χορεύουν
και τον έρωτα γυρεύουν
να τον πιούνε μονορούφι
να τον πνίξουν με ρακή ..
" β ι τ ρ ι ό λ ι "
Γύρω γύρω όλοι, στη μέση το βιτριόλι
"ήταν η κακιά στιγμή", λέει, μα δεν το εννοεί
Διεστραμμένη ράτσα, της χάλασε τη φάτσα
Γύρω γύρω όλοι, να και το βιτριόλι
"είχα πλήρη άγνοια", νηστεία και μετάνοια
Γύρω γύρω όλοι, μοιάζει με διαβόλι
μεθοδεύει στωικά, για να πέσει μαλακά
Τώρα μέσα στη μπουζού, την φωνάζουνε ΖουΛού
Γύρω γύρω όλοι, άτιμο βιτριόλι
- θέατρο παραλόγου -
ο γιαραμπής να `χει καλά, μόνο τον Κεχαγιόγλου..
" σ υ μ β ά ν "
Εδώ για τριάντα αργύρια σκότωσαν το Χριστό
εσένανε θα άφηναν να κάνεις το δικό σου ;
- τσακίσου απ`την πόλη μας και σύρε στο χωριό σου
να μην ανακατεύεσαι σ` ό τι θεωρείς σωστό -
Κι αυτός πήρε το "δρόμο" του, πάνω σε ξένους ώμους
η ασπρομάλλα μάνα του κλαίει και τον θρηνεί
αυτά παθαίνει φίλε μου όποιος έχει φωνή
όποιος πιστεύει στο καλό και αψηφά τους "νόμους"
Αμόλησαν ξοπίσω τους, όλα τα μπλε σκυλιά
φώτισαν και τις κάμερες, να κλέψουν τις εικόνες
μέχρι να δουν πως είχανε μπροστά τους Λαιστρυγόνες
κι έτσι, σύντομα έβαλαν στα σκέλια την ουρά
Εδώ για τριάντα αργύρια σκότωσαν το Χριστό
όλοι αυτοί που κάνουνε κουμάντο μες την πιάτσα
είναι οι άγνωστοι γνωστοί, από την ίδια ράτσα
αυτοί που δεν δουλέψανε ποτέ για έναν μιστό..
" τ α μ ά χ ι "
Αχ ζωή, δε σε χορταίνω
κι όσο σώνεσαι λιγάκι
τις χαρές σου ανασαίνω
μα με τρώει το σαράκι
Σαν το ψάρι μες τα δίχτυα
σπαρταράς από μπροστά μου
και στ` ατέλειωτα ξενύχτια
πνίγω μέσα τα όνειρα μου
Όνειρα, που άλλα βγήκαν
κι άλλα έμειναν στο ράφι
και ελπίδες που θαφτήκαν
στης καρδιάς μου το ντουλάπι
Δε σε χάρηκα ζωή μου
μήπως γύρεψα πολλά ;
ηδονές απ` το κορμί μου
που περάσαν βιαστικά
Ηδονές που αφήσαν ίχνη
την ψυχή για να ευφραίνω
και μια πίκρα που μου κρένει
πως ζωή, δε σε προφταίνω ..
