Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

« π ρ ό β α »


« π ρ ό β α »

έτσι που καταντήσαμε, άλλος μιλάει για μένα
και θα ξυπνήσω ένα πρωί, με γλώσσα σ`άλλου στόμα
οι σκέψεις μου θα κυβερνούν, ξένο για μένα σώμα
σαν κούκλα εγγαστρίμυθου, που τάχατες μιλά

έτσι που καταντήσαμε, άλλος αποφασίζει
άλλος κρατάει τα κουμπιά κι εμέ στα γόνατα του
κι όταν σωπαίνω σκιάζεται και κόβεται η μιλιά του
σαν κούκλα εγγαστρίμυθου, που φέρνει συμφορά

και στον καθρέφτη του σιμά, όταν μου κάνει πρόβα
βλέπω να κλέβει φανερά, τα θέλω, την θωριά μου
βλέπω να κλέβει τα όνειρα, να γίνεται σκιά μου
σαν κούκλα εγγαστρίμυθου, που αντέχει να πονά

έτσι που καταντήσαμε -και στοίχημα δεν βάζω-
σαν κούκλα εγγαστρίμυθου, που άλλος την ορίζει
και μια που πλέον η ζωή, καθόλου δεν αξίζει

ζητώ απ`τον αφέντη μου, να σφίξει την θηλιά..


« της Τάβλας »

« της Τάβλας »

βόλτες κόβει το φιλί στο αυλάκι του λαιμού σου
ψάχνει για να δροσιστεί στην πηγή του αηδονιού σου
μα εκεί λιποθυμά από πόθο και λαχτάρα
ένα τρέμουλο αρχινά και το πιάνει σαστιμάρα

λέει πιο πάνω θ`ανεβώ να τσακώσω και την γλώσσα
μέσα εκεί να μπερδευτώ, στα γλωσσόφιλα τα τόσα
σαν το παίρνει η ηδονή είδηση το πονηρούλι
το χαϊδεύει βιαστικά και αρχίζει το κρυφτούλι

έλα κάτω του λαλεί, φίλησε τα περιστέρια
κι αν τυχόν δυσκολευτείς βοηθούς θα`χεις τα χέρια
κατεβαίνει το λοιπόν όλο σάλιο, μα η συνήθεια
στη δουλειά του προσκαλεί και την "χουφτική βοήθεια"

κι εσύ λες πιο χαμηλά, κει ανάμεσα στα σκέλια
τέλειωσε με σατανά, πάρε μέσα σου τα μέλια
κάνε σπάτουλα σωστή σαν δαιμονικό τελώνι
χτύπα φλέβα κι αορτή απ`την 'τάβλα' σου να λιώνει

[ χτύπησα καλέ κυρά ! ρούφηξα ό τι με μελώνει

μα στο όνειρο επά.. αχ, ρουφούσα το σεντόνι ]


Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

« face to face »

« face to face »

να σε γυμνώσω θέλω, να γνωριστούμε
να μου ανοιχτείς, δειλά στην αρχή, πιο τολμηρά μετά
να σε βλέπω να κοκκινίζεις και να ντρέπομαι
να επιχειρείς να με αγγίξεις και να φοβάμαι
να κάνω διακριτικά, πως δεν προσέχω την εικόνα
να βοηθήσω κι άλλο την μεταξύ μας κατάσταση
να αφουγκραστώ την ανάγκη σου να μείνεις αλώβητη
να σεβαστώ την περηφάνια σου
να διεισδύσω μέσα σου και να μείνω
να συμφιλιωθώ μαζί σου, να σε καταλάβω
να σ`αγαπήσω, όσο δεν πάει άλλο
να σε πονέσω και να με πονέσεις
να τα βρούμε και να περπατήσουμε χέρι χέρι


Αλήθεια μου.. πόσο με πληγώνεις.. Αλήθεια μου..


« σήματα καπνού »

« σήματα καπνού »

θλιμμένες παρέες, νιφάδες χιονιού
αγόρια που κάνουνε χάζι
και δίπλα κοπέλες δοσμένες αλλού
κοιτάζουνε ποιος τις κοιτάζει

γλυκόπικρες πέφτουν εικόνες θαμπές
τα μπαρ ξενυχτούν με μανία
κι εσύ δεν γνωρίζεις πως ήταν το χτες
ούτ`έχεις γευτεί αγωνία

μα πάντα τα άσματα, στη διαπασών
να κάτι που δεν έχει αλλάξει !
και ψάχνεις στο αθόρυβο των κινητών
η νύχτα σου πως θα περάσει

παγίδα και χάθηκες μέσ`τα στενά
μιας "νέας ζωής" μονοπάτια
της ύλης κι αν κέρδισες κάποια αγαθά
δε λεν να χορτάσουν τα μάτια

θλιμμένες παρέες, νιφάδες χιονιού
δεν σμίγουν οι άνθρωποι φίλε
με σήματα πάλι, σαν τότε, καπνού

αν θες την αγάπη σου στείλε..


Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

« α π ρ ό σ μ ε ν α »

« α π ρ ό σ μ ε ν α »

"δεν σ`αγαπώ" της είπε και την έριξε στα Τάρταρα

όχι πως πίστευε το αντίθετο, πως θα μπορούσε άλλωστε
να την αγαπήσει, με τόσο μεγάλη διαφορά ηλικίας και όχι μόνο
ουσιαστικά δεν ήταν αυτός ο λόγος και το ήξερε, αλλά την βόλευε
να πεθάνει από ερωτικό μαρασμό, ήταν ένας θάνατος ενδιαφέρων

μετά, κάτι έγινε, τον θύμωσε, χύθηκε πάνω της λεκτικά,
ότι και καλά πάει να τον χρησιμοποιήσει και άλλα τέτοια ευτελή

μα αυτή, είχε ξεχάσει την αντρική μυρωδιά, την αγκαλιά, το φιλί
την αίσθηση της σκληράδας στο καβάλο, τα δαγκώματα
τα αφημένα σάλια πα στο δέρμα, που στοιχημάτιζε πότε θα στεγνώσουν
την γεύση του σπέρματος, τα πρόστυχα λόγια, τα τρυφερά ψιθυρίσματα

είχε ξεχάσει του κορμιού τις ηδονές, κι αυτός τις της θύμισε, δειλά στην αρχή,
άγρια μετά, μπαίνοντας μέσα της, ίδιος πολιορκητικός Κριός να την αλώσει

"δεν σ`αγαπώ" της είπε ξανά κι αυτή, πήρε στ`αυτιά της την φωνή του
την φωνή που λάτρεψε ..


κι έφυγε μέσα της .. για πάντα ..

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015

« α ν ε μ ο σ τ ρ ό β ι λ ο ς »

« α ν ε μ ο σ τ ρ ό β ι λ ο ς »

σαν ανεμοστρόβιλος με πήρες μέσα σου, με σακάτεψες
έψαχνα να βρω την βολή μου, μάταια
γάντζωσα τα νύχια μου στο πρόσωπο σου να κρατηθώ
σε πλήγωσα και πληγώθηκα

άνισος αγώνας, όλα "τα σημεία" με το μέρος σου
με διέλυσες, με νίκησες κατά κράτος
έγδαρες την ψυχή μου, χάλασες την εικόνα

μου έλεγες πως κοκκίνιζες από ντροπή, συνέχεια και συνέχεια
κι όσο κοκκίνιζες, τόσο με έβαφες με την ντροπή - ξένη ντροπή -
στα σκοτεινά, στα μουλωχτά, με κόκκινο κατράμι

το άλλο πρωί, πλύθηκα να γίνω άνθρωπος

μα ήμουν άλλη.. 


Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015

« α π ό φ α σ η »

« α π ό φ α σ η »

δεν θα στολίσω δέντρο
απέχω απ`το έθιμο
απέχω απ`την χαρά μου
κι αν στόλιζα θα έβαζα
μόνο την μοναξιά μου

θα κρέμαγα απόρριψη, γιορντάνια θα`χα πλάνη
αντί κορδέλες θ`άφηνα κομμάτια της ψυχής
κι εκεί στο κάτω το κλαδί, μάτι να μη το φτάνει,
θ`απόθετα ευλαβικά τον κύκλο μιας ζωής

δεν θα στολίσω δέντρο
κατάργησα το έθιμο
ζω μόνο με τις μνήμες
κι αν στόλιζα θα έβαζα
λίγες δικές σου ρίμες

αντί για φώτα ροζ-λιλά, θα κρέμαγα σκοτάδια
κι αντί για φάτνη θα`βαζα μία φωτογραφία
έτσι να βλέπω, να θρηνώ τ`ατέλειωτα τα βράδια
την τελευταία κάρτα σου, που είχε μια ρομβία

δεν θα στολίσω δέντρο
στ`αλήθεια δεν χρειάζομαι
να ζω το παραμύθι
κι αν στόλιζα θα έβαζα
κουκιά κι ένα ρεβίθι

ψηλά, για αστεροκορφή, θα κάρφωνα ένα βλέμμα
κι αντί για δώρα θα`βαζα στην βάση ένα τσέλο
εγώ δεν ξέρω μουσική μα παίζω μ`ένα ψέμα

και λέω στο δοξάρι μου πόσο πολύ σε θέλω..


Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2015

« κ α τ ά ν τ ι α »


« κ α τ ά ν τ ι α »

χαρά, γιορτής συσσίτιο
για να χορτάσει η χώρα
ω πληγωμένα μου αυτιά
που σας πηγαίνω πέρα δω
στου νου μου την αιώρα
έτσι, να σας ζαλίσω !

κι ένα φιλί απ`τον χιονιά
που μου πατάει την καρδιά
γάμος εκεί στη γειτονιά
κάτι παιδιά, φτωχά παιδιά
μα με κουράγιο κι αρχοντιά
πρέπει να τα ταΐσω !

πλούσιος φτωχότερος που λες
κάνει η μνήμη ανατροπές
στο χτες που προσκυνάτε
κι εγώ τηρώ τις συμβουλές
βάνω αλάτι στις πληγές

πολύ, για να τις κλείσω.. 

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2015

« προς πάντα ομοιοπαθή »

« προς πάντα ομοιοπαθή »

κλαίω για τον εμπαιγμό μου
όχι όπως παλιά
τα γηρατειά σοφία σέρνουν πίσω τους
και γνώση

δεν λιώνω τα σεντόνια μου
δεν βρέχω τα όνειρα μου

όχι

και μια που το ένιωσα
καλά μέσ`το πετσί μου
πως μόνη ίσως φίλη
είναι η μοναξιά μας

περιμένω νέες ευκαιρίες
και κανά δυο δικούς
- ξέμπαρκα αλάνια -
να συνυπογράψουμε

την ομολογία μου..

« το σκαρί »

« το σκαρί »

βαστάει ακόμα το σκαρί και ας υποφέρει
θέλει "αντρίκια" να πεθάνει και το ξέρει
κάτι σχοινιά πα στα κατάρτια του αφημένα
κι εκεί δεμένα άξια χέρια, σαν καδένα

κάτι σχοινιά, κάτι κουπιά κι ένα τιμόνι
κακός καιρός για το σκαρί κοντοζυγώνει
κάποτε φώναζε την θάλασσα αδελφή του
μα τώρα έγινε κι αυτή, καταστροφή του

βαστάει ακόμα το σκαρί και ώρες βγάζει
λέξη δεν παίρνεις, σε κοιτά και σε τρομάζει
σφίγγει ο καιρός και κλυδωνίζει το κουφάρι
κι είναι η ψυχή του πεταμένη σε αμπάρι

σφίγγει ο καιρός, όλο μανιάζει και το κύμα
- λεβέντης θάνατος - ισόβιο θα`ναι μνήμα
για ένα σκαρί, που`χει χαθεί και αν ρωτήσεις,

"ποτέ δεν βρέθηκε", θα πούνε στις ειδήσεις..


Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2015

« από την καρδιά »

« από την καρδιά »

εμείς οι καλοί άνθρωποι
θα`πρεπε κάποτε να σμίξουμε

εμείς οι παιδεμένοι της ζωής
πάντα κάτι θα`χουμε να πούμε

έστω κι αν δεν ανοίξουμε τα χείλη
έστω κι αν δεν βγει η φωνή

θα μιλήσουμε με τα μάτια
θα ανταλλάξουμε μια καλημέρα
μόνο με το βλέμμα

θα διηγηθούμε σιωπηλά
ό τι μας πλήγωσε
ό τι μας έκανε ευτυχείς

θα δέσουμε όρκους
με την αφή μας

εμείς οι καλοί άνθρωποι

είναι κρίμα να μη σμίξουμε, ποτέ.