Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016

« πάρτα όλα »

« πάρτα όλα »

μια ζεμπεκιά βρε Παντελή, την τελευταία
μέσ`τα τραγούδια σου κι απόψε τα ωραία
και γύρω γύρω, να σε ραίνουν με λουλούδια
τα χανουμάκια, που είν`ντυμένα αγγελούδια

δες, ως κι ο Θάνατος χτυπάει παλαμάκια
κι έχει στανιάρει απ`τα τόσα σου μεράκια
δεν το σηκώνει ούτε καν στον λογισμό του
πως θα σε πάρει Τροβαδούρο στο πλευρό του

χόρεψε αγόρι μου, για μια βραδιά μοιραία
πάρε στροφή, σαν να`ναι αυτή η τελευταία
κλείσε τα μάτια, τώρα εδώ παίζονται όλα
εσύ κι η μοίρα σου, σε μία "πάρτα όλα"

έλα λεβέντη μου αητέ και συγκεντρώσου
μια ζεμπεκιά κι ακόμα μια και παραδώσου
είναι θεσπέσιο, να σε πνίγουν με λουλούδια

να βρεις το "τέλος" στα δικά σου τα τραγούδια..


« η οδοντόβουρτσα »

« η οδοντόβουρτσα »

εκείνο που τον ενόχλησε φοβερά
ήταν, πως μπροστά στα μάτια του,
πέταξαν την οδοντόβουρτσα του

"δεν την χρειάζεται πια"

τους άκουσε να μουρμουρίζουν
"δυο δόντια όλα κι όλα - τρόπος του λέγειν -
τι να την κάνει ; ίσα η φασαρία πήγαιν` έλα"

ο διάλογος τους, πνίγηκε με γελάκια
και βλέμματα όλο σημασία

"ξόφλησα" σκέφτηκε κι αυτό τον τσάκισε
άλλοι κάνουν κουμάντο από δω κι εμπρός
μέχρι να βρεθούν κάποιοι, μετά από αυτούς,
να πετάξουν την δική τους οδοντόβουρτσα

"κύκλος η ζωή και δανεικά είναι όλα"

έτσι, καημένε γέροντα, κλέβει τα νιάτα σου
κι οι άνθρωποι, ξωπίσω της, τα δικαιώματα σου

κι αν σου πληγώσουν άσκεφτα, το εγώ ή ό τι άλλο

καθόλου δεν στοχάζονται
πως θα`ρθει η σειρά τους..


Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016

« Στο σεργιάνι οι ζωές μας »

« Στο σεργιάνι οι ζωές μας »

ένα τραπέζι ανάμεσα μας
- το που δεν έχει σημασία -
και μια ζωή να μας αγγίζει
να μας χωρίζει

τέσσερα χέρια, όλο φλέβες
να χαζεύουν το ένα τ`άλλο

μάτια με βλέφαρα πεσμένα
και η χαλάρωση
να σνομπάρει τις ρυτίδες

τα μάτια σου, μάτια μου
έλαμπαν κάποτε !

καλή μου φίλη, δική μου φίλη

κλαίω, μα σου γράφω για τα χτεσινά
- όλο στο χτες τακτοποιώ
το θλιβερό το τώρα -

το ταβερνάκι, τα ρεμπέτικα,
τα γκομενιλίκια, τα νιάτα μας
τις ζωές μας

άκου.. Χατζηχρήστος !
"Ρημαγμένη Ζωή"

άσε με από κει χάμω
εγώ την ρήμαξα με παρέα
εσύ την ρήμαξες μόνη σου

μηδέν εις το πηλίκον

τα μάτια σου καθρέφτες
των δικών μου

άλλες πορείες αντίθετες
μας ράπισε ο σαρκασμός

γυρεύει κι αυτός να πάρει το μερτικό του

γεράσαμε, μα επιμένουμε

ως τον θάνατο..


« το Γκαρσόν »

« το Γκαρσόν »

με κομμένο το μαλλί "αλά γκαρσόν"
πλησιάζει στο τραπέζι ένα γκαρσόν
και ρωτάει, "η μαντάμ μας τι θα πάρει ;"
"σε ποτήρι κολονάτο, ένα Καμπάρι"

σφαίρα φεύγει στο μπαράκι το γκαρσόν
μα γυρίζει πάλι πίσω στα χαμένα
"να ρωτήσω κάτι ακόμα την μαντάμ,
είστε μόνη ή περιμένετε κανένα ;"

τα φιλήδονα τα χείλη της ξεσπάν`
σε χαμόγελο, σαν Σφίγγα της Αιγύπτου
"περιμένω, μα δεν ξέρω αν φανεί,
βλέπεις όλα είναι ρευστά και στο περίπου"

εκεί πάνω τα`χει παίξει το γκαρσόν
αδιόρατη υπόσχεση έχει λάβει
και του κλείνει και το μάτι η μαντάμ
μέσ`το βλέμμα της θέλει να "μεταλάβει"

παίρνει θάρρος και κοιτώντας την στα μάτια
μέσ`το "μπλε" τους, κάνει δύο μακροβούτια
και αμέσως παρακάτω κατεβαίνει
και καρφώνεται στα σμιλευτά της μπούτια

τότε της λέει, "αν δεν φανεί το ραντεβού σας
θέλω μαντάμ μου να με έχετε στο νου σας
και πριν προλάβετε να πιείτε το Καμπάρι
θέλω εσείς κι εγώ να γίνουμε ζευγάρι"

έτσι οι δυο τους μυστικά δώσαν τα χέρια
- μέσ`την ζωή, οι τολμηροί πάντα νικαν` -
και από τότε στο υπαίθριο μπαράκι

πάντα ανταμώνω το γκαρσόν με την μαντάμ ..


Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2016

« χ α θ ή κ α μ ε »

« χ α θ ή κ α μ ε »

χαθήκαμε, μέσα σε γλώσσες διαφορετικές
μέσα στον πύργο της Βαβέλ

χαθήκαμε

μέσα σε πόλεις που μας χωρίζουν μακρινές
εκεί που το αντίο, αίμα στάζει

χαθήκαμε έρωτα μου, σε μονοπάτια του μυαλού
που ορίζουν ανεκπλήρωτες επιθυμίες

επί τέλους χαθήκαμε

μα, αν βρισκόμαστε, έστω σ`ένα δίστιχο των δακρύων μου
σε μια αθώα πονηρή σκέψη, στην λαχτάρα να σε δω

θα ρίχναμε κουράγιο στην προσμονή
θα βάζαμε θεμέλιο στο όνειρο

το όνειρο να πάψουμε να υποφέρουμε χωριστά
χρόνια τώρα

κλέβοντας ο ένας από τον άλλο

την ανάγκη να ζει μέσα του..


Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016

« στον φίλο μου »


« στον φίλο μου »

επί τέλους

έτρεξε ένα δάκρυ
κι αυτό γιατί το έταξα
δώρο σε έναν φίλο
δεν είχα βλέπεις
τίποτ`άλλο να του στείλω
το δάκρυ, την ανάσα μου
κάτι παλιά μου χρέη

και κάθονταν και μ`άκουγε
χωρίς αυτός να φταίει
και πέταξα τα ρούχα μου
εμπρός του
και έμεινα γυμνή
αγέραστη, ανέραστη


μ`ακόμα αντέχω..


« α π λ η σ τ ί α »

« α π λ η σ τ ί α »

στοιχημάτισα να πιω την φωνή σου

πάει καιρός πολύς που το θέλω
σαν σταλάζει λίγο λίγο στην ψυχή μου

έκανα λοιπόν τα μαγικά μου
κόλλησα το στόμα μου στο δικό σου
και την ρούφηξα μονοκοπανιά

τώρα είμαι δυστυχισμένη

χωρίς φωνή, πως θα μου τραγουδάς ;
δίχως το τραγούδι σου, πως θα ζήσω ;


δηλώνω άπληστη..

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2016

« έ κ φ ρ α σ η »

« έ κ φ ρ α σ η »

όποτε δω ζευγάρια να φιλιούνται
κι ανέμελα να δίνονται
μέσ`των ματιών μου την οθόνη
πάντοτε κλαίω

πάνε χρόνια πολλά που κλαίω
με των άλλων τα φιλιά

κόβω σαν ρόδι τον έρωτα τους
και γεύομαι τα σποράκια
των ονείρων τους
κόκκινα και ζουμερά σαν νιάτα

και δυο ζευγάρια χείλη
ν`ανταλλάσσουν το μαντάτο του πόθου
σαν τους χυμούς της άνοιξης
σαν των καρπών το ωρίμασμα

πόσο θα`θελα να πήγαινα πίσω
στου χρόνου που μ`απόμεινε
τις θύμησες
να κλείσω τα μάτια
να φιλήσω τυφλά, να φιληθώ
κι ας πονέσω μετά

θα`ναι από τον δικό μου πόνο
από τον δικό μου έρωτα
που γεύτηκα το άγουρο φιλί του

κι όχι των ζευγαριών που σμίγουν

η ανάσταση ..


« π ε ρ ί γ ρ α μ μ α »


« π ε ρ ί γ ρ α μ μ α »

μου φτάνει ένα περίγραμμα χειλιών να ερωτευτώ
και στον γκρεμό τους να τσακίσω τα φιλιά μου
μου φτάνει ένα χαμόγελο για να σιγουρευτώ
ένα κορμί, που πάνω του θ`αφήσω μια`γκαλιά μου

μου φτάνουν λίγα, όχι πολλά, για να διεκδικήσω
μία καρδιά που πάνω της θα γείρω ν`ακουμπήσω
ζεστή καρδιά, που πάλλεται κοντά της για να μ`έχει
να μου χαρίζει ηδονές, να ζει να με προσέχει

μου φτάνει ένα περίγραμμα χειλιών να πορευτώ
και στις βαθιές χαράδρες τους να πέσω να πεθάνω
κι όταν με υγραίνουν τρυφερά, πάλι ν`αναστηθώ

φιλιά που θυσιάστηκαν στον έρωτα μου επάνω..