" Α π ο χ α ι ρ ε τ ι σ μ ό ς "
Μια βαλίτσα, λίγα ρούχα, σπίτι μου σε χαιρετώ
σαν καείς, δεν θα θυμάσαι, πια το πόσο σ`αγαπώ
κι αν μια πόρτα μας χωρίζει, μυστική και τι μ`αυτό
ένα δέντρο θα σε "δώσει", σαν ο Ιούδας τον Χριστό
Έτσι που λες, μην απορείς, βλέποντας τις ειδήσεις
πως καίγεται ένα δεντρί, δίχως να τ`ακουμπήσεις
και μες στις στάχτες πέφτουνε αβέρτα συνειδήσεις
δεντρί ή άνθρωπος θαρρώ, πως να τους ξεχωρίσεις ;
Μια βαλίτσα, μία κούκλα, απ`του κόσμου τα ρηχά
παίρνω άδεια και σαλπάρω στης ψυχής μου τα βαθιά
κι αν ποτέ με συναντήσεις, μήπως λάχει και χαθώ
να το ξέρεις συ διαλέγεις, να κριθείς ή να κριθώ
Δεν μας έφταιξε η ώρα, το μπλαβί του ουρανού
ούτε η φωτιά που καίει τ`άσπρο κύμα του γιαλού
ως κι ο άνεμος που φέρνει το μαντάτο το κακό
λίγο πριν να ξεψυχήσεις, σου`γνεφε το σ`αγαπώ..
