Δευτέρα 31 Αυγούστου 2015

« οδός Σχολίων »

« οδός Σχολίων »


οδός Σχολίων
βραβεία Αρίων
μαλλί με μαλλίον
για το αριστείον

σχολίων συνθέσεις
δημόσιες σχέσεις
αλήθεια θ`αντέξεις
να πω δεν μ`αρέσεις ;

προσθήκη σχολίων
εν μέσω δακρύων
σου ανήκει το σκήπτρο
τας χείρας μου νίπτω

πεδίο σχολίων
αναίμακτη αρένα
εδώ εκτελείται
η αλήθεια απ`το ψέμα

μεγάλο σχολείον
αυτό των σχολίων
δε βλέπεις τα smiles
χτυπούν το κρανίον

χορός των σχολίων
πω πω μεγαλείον
μα θα τον αντέξω
κι αν μπω θα χορέψω

αργόσχολη είμαι
-για κάποιους γελοίον-
την ώρα σκοτώνω

εν μέσω σχολίων..


Πέμπτη 27 Αυγούστου 2015

« μάτια καστανά »

« μάτια καστανά »

άναψε μάτσο τα κεριά
πιάσε δυο καραφάκια
στρίψε και σέρτικο καπνό
χορεύουν τα βλαμάκια

στήσανε φλόγες και φωτιές
για μιας τρελής τα μάτια
τα καστανά, τ`αμαρτωλά
που κάνανε εψές ζημιά
κι αφήσαν σ`ένα μαχαλά
δύο καρδιές κομμάτια

άναψε μάτσο τα κεριά
να φέγγει η πίστα απόψε
πιάσε λεπίδι κοφτερό
και τον καημό σου κόψε

κι αν δεν καείς απ`τη φωτιά
κι αν τη φωτιά γλυτώσεις
τα μάτια της τα καστανά
που σου ανάψανε σεβντά
από αυτά να φυλαχτείς

μη και το μετανιώσεις..


Δευτέρα 24 Αυγούστου 2015

« Η κουρτίνα »

« Η κουρτίνα »

χρόνια πίσω απ`την κουρτίνα, στο διώροφο το σπίτι
χάζευε κι αφουγκραζόνταν κι οσφριζόταν με την μύτη
τι θα πούνε οι γειτόνοι της τριβέλιζε το νου
έτρωγε ψωμί δικό της με την έγνοια τ`αλλουνού

ποιος θα κλα.. ποιος θα γελάσει, με ποιον βγαίνει η Μαρίκα
δεν την παίρνει την Ρωξάνη, γιατί δεν του δίνουν προίκα
είναι άτιμο σαράκι και μαρτύριο μεγάλο
να μην έχεις την δική σου, αλλά τις ζωές των άλλων

με τα τούτα και μ`εκείνα, πέρασε η ηλικία
και το δύστυχο κορμί της, έγειρε σαν ακακία
μα όταν κάπου συνερχόταν κι έφτιαχνε και την αφάνα
δάγκωνε τα δάχτυλα της και βλαστήμαγε μια μάνα

που στον έρωτα εμπόδιο κι όλη η ζωή της στράφι

κι έμεινε να ξεσκονίζει θέση στο δικό της ράφι..


« όχι, δεν φταίει ο μπαμπάς »

« όχι, δεν φταίει ο μπαμπάς »

[ όταν θέλησα να κάνω μακροβούτι
μέσα στην θλίψη των ματιών σου
δεν με άφησες ]

ξερό ψωμί η θλίψη σου
κι ο πόνος σου τσιγάρο
στεγνή βουτιά στο βλέμμα σου
σαν σε σβησμένο φάρο
καμιά φορά ανάθεμα
σε ό τι διαμορφώνει
και γίνεται προσάναμμα
για να καούμε "μόνοι"

και από πάνω μολογάς
όχι δεν φταίει ο μπαμπάς
ούτε η δόλια η μάνα
στράφι ας πάνε οι διδαχές
δεν τις αλλάζεις με το χτες
στου νου σου την αλάνα

στράφι ας πάνε οι διδαχές
και οι καλές ανατροφές
σου ήπιαν το μεδούλι
κι ήρθαν οι τύψεις σου που λες
μα είναι αργά, πάψε να κλαις
και βγήκαν καραούλι

όχι δεν φταίει ο μπαμπάς
πάλι αυτό μου τσαμπουνάς
και ψύχραιμο σε βρίσκω
αλλά στο βλέμμα του τρελού
όχι δικό σου, του αλλουνού,

σενάριο Alfred Hitchcock..


Τετάρτη 19 Αυγούστου 2015

« και τα λοιπά και τα λοιπά »

« και τα λοιπά και τα λοιπά »

36 και μαζί
στα μάτια ο ένας του άλλου
και τα πικρά και τα γλυκά
κι οι προσμονές γίναν ρωγμές
τα βουλοκέρια στις σιωπές
οι αναμνήσεις βόλτα
ψαχούλεμα στα σκοτεινά
για δεν ανάβουν φώτα

και τα λοιπά
και τα λοιπά
του καραβιού η ρότα
χαράχτηκε και δεν γυρνά

36 και μαζί
μα όχι σαν και πρώτα
γέρασε πια η ακοή
τα μάτια θέλουν βόλτα
σε άλλη περιβολαριά
να βρουν φρέσκα καρότα

και ύστερα μου λες εσύ
δύναμη η συνήθεια

όχι !

δύναμη είναι και μαγκιά
να κάψεις μιαν αλήθεια
έτσι απλά, πολύ απλά


σαν το τσιγάρο..


Δευτέρα 17 Αυγούστου 2015

« το πήρα απόφαση »

« το πήρα απόφαση »

θέλω να μ`αγαπάς πολύ
και μόνο με την σκέψη, μου φτάνει

θέλω να μ`αγαπάς
πίσω από τα δακρυσμένα μάτια
κι αυτό μου φτάνει

να μ`αγαπάς θέλω
όπως ποθεί κάθε γυναίκα ν`αγαπηθεί
μέσα από την δική μου καρδιά
όπως κάθε γυναίκα ονειρεύεται να ζήσει

κι εσύ μαζεύεις σύννεφα κι εσύ ψαρεύεις άστρα
κι εσύ μου λες πως ξεκρεμάς φεγγάρι για γιορντάνι

κι εσύ μου λες πως μ`αγαπάς και μ`άλληνε πλαγιάζεις..


Τρίτη 11 Αυγούστου 2015

« του αυτόχειρα »

« του αυτόχειρα »

σπίτι εγώ ποτέ δεν θα`χω μήτε στρώμα και κρεβάτι
δεν θα έχω ούτε σκύλο να μου κάνει μαργιολιές
πολυτέλειες δεν θα`χω να τους μπαίνω εις το μάτι
μοναχά ένα παγκάκι και τρεις γόπες από χτες

μα κι αυτό δεν μου ανήκει, μια και είν`της πολιτείας
και σαν μέλος της οφείλω κάθε τι να σεβαστώ
πως το τίμημα που αρμόζει, είναι απόρροια αλητείας
και καλά θα κάνω φίλε για να πάω να σκοτωθώ

το τι τρόπο να διαλέξω, πάλι πρόβλημα μεγάλο
να καρφώσω το βελόνι πα στο μπράτσο παστρικά;
μα κι αυτό αν αποτύχει η ζωή μου θα τελειώνει
μέσα στην απελπισία, ίσως βασανιστικά

άρα απόμεινε το δέντρο, να τα βλέπω από ψηλά !
να κουνώ τα δυο μου χέρια σαν πολιτικός με βούλα
και την γλώσσα μου να βγάζω, όταν κάποιος μου μιλά
μια κι απάντηση καμία δεν θα παίρνει, ούτε ζούλα

κι αν το θέαμα προσβάλλει κανενός αισθητική
ας με συγχωρέσουν Θεέ μου οι ευυπόληπτοι πολίτες
ένα δέντρο θ`αγκαλιάσει την ταλαίπωρη ψυχή
και το "δεύτε τελευταίον" θα το ψάλλουν οι σπουργίτες..


Κυριακή 9 Αυγούστου 2015

« ά σ τ ε γ ο ς »

« ά σ τ ε γ ο ς »

λίγο πιο έξω απ`τα σκουπίδια
μέσα σε κούτες και ροκανίδια
εκεί σε βρήκα να ξαποσταίνεις
και την γαλήνη σου να την πουλάς

τοις μετρητοίς ή και με δόσεις
δεν σ`ενδιαφέρει πως θα την δώσεις
μια και γαλήνη άλλοι δεν έχουν
πούλα την να`βρεις κάτι να φας

μετά σε είδα σε κάτι κάδους
να ψάχνεις μόνος χρυσό σε ράβδους
λίγο φτιαγμένος από το κρύο
λίγο φτιαγμένος απ`την βροχή

άστεγο σ`είπαν τα χελιδόνια
οι βολεμένοι απ`τα μπαλκόνια
κι η καλοσύνη που`χε φρικάρει
την είδες πρώτος ν`αυτοκτονεί

δεν παρεμβαίνω στην μοναξιά σου
δεν την αγγίζω την αρχοντιά σου
έχεις δική σου φιλοσοφία
που θα την ζήλευαν ίσως πολλοί

δεν θες αγάπη, δεν θες θρησκεία
δεν σε πληγώνει καμιά κακία
ένα χαρτόνι μονό κρεβάτι

και για ξεπούλημα υπομονή..


« Ε υ α γ γ ε λ ί α »

« Ε υ α γ γ ε λ ί α »

θα ήθελα να δω μία παλιά φωτογραφία σου
εκείνη την ασπρόμαυρη, που σ`έδειχνε κοπέλα
μ`όλα της νιότης τα ανέμελα χαμόγελα
πριν σου τα πάρει δια παντός, βάναυσο χέρι

θα ήθελα να μπω μέσα στο είναι σου
όταν στην θάλασσα μιλάς και πνίγεις το άχτι
πως θα`τανε να ζούσες "την αρχή ξανά"
πριν να την κάνει κτήμα του, βάναυσο χέρι

θα ήθελα ευλαβικά, κάθε ρυτίδα σου να σβήσω
να της μιλήσω σαν παιδί, να την ρωτήσω
πως ήταν σαν χανόσουνα μέσα στους ελαιώνες
προτού κόψει τα βήματα, βάναυσο χέρι

κι εσύ, πάντα γελάς εσύ και δεν μ`αφήνεις
παρά γυρνάς και χάνεσαι στους γέρικους ελαιώνες
πως θα`θελα να έμπαινα στου νου σου τους χειμώνες

και να χαλάσω δια παντός, αυτό το χέρι..


« μέσα μου »

« μέσα μου »

πέρασε μέσα μου, για λίγο σκόνταψε
και αφουγκράσου
ζήτα ακρόαση πιες τον καφέ σου
και ξεκουράσου

πέρασε μέσα μου, σαν επισκέπτης
να σε τρατάρω
όλο το είναι μου και μέσ`τον πόθο
να σε φουμάρω

πέρασε μέσα μου, σαν μια παραίσθηση
σαν οπτασία
έλα ξαπόστασε γίνε συνένοχος
στην φαντασία

πέρασε μέσα μου, στάσου για λίγο
μήπως τα βρούμε
κι αφού ενδώσεις θα σε κλειδώσω

και ας χαθούμε..


« η ρημαγμένη »

« η ρημαγμένη »

πάτησε στην ανάγκη της να έχει δίπλα άντρα
αυτός ρεμάλι ξακουστό, από την Πέρα Βρύση
λίγοι απομείναν στο χωριό, ποιος νύφη θα την ντύσει;
μ`αυτή, κρέμες πασάλειβε και γυάλιζε σαν ζάντα

σκουντούσαν οι νοικοκυρές, το μπράτσο η μια της άλλης
σαν πήγαινε στον φούρναρη να πάρει τα ψωμιά
και όλο της πιανότανε θαρρείς η νεφραμιά
και μονομιάς εκούτσαινε, το`λεγε κι ο φουρνάρης

στο σπίτι όταν γύριζε, λουσμένη στον ιδρώτα
μαραζωμένη σκέφτονταν, "πρέπει να παντρευτώ"
και καθώς λέει ο λαός, φαίνεται ήταν γραφτό
φορτώθηκε τον άχρηστο, ν`αλλάξει λίγο η ρότα

σε χρόνο λοιπόν δίσεκτο, της πούλησε το βιος της
κι αυτή τον ακολούθησε, αμνός επί σφαγή
δεν άφηνε τα λόγια του να πέσουν καταγή
μια και τον εκαμάρωνε, "ο άντρας ο δικός της"

ώσπου μια μέρα ξαφνικά, την άφησε μονάχη
να πάει κάπου, είχε δουλειά, της είπε θα γυρίσει
κι αυτή πάλι απότιστη, μια κι έχασε την βρύση

παραμιλάει και βλαστημά,"που κακό χρόνο να`χει"