Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

« Τσανταλίνα Μανταλίνα »

« Τσανταλίνα Μανταλίνα »

Τσανταλίνα Μανταλίνα, όλα πήγανε στα ύψη
και τα ανομήματα μας ποιος Θεός θα μας τα νίψει ;
απολύουνε αβέρτα, μας μαστίζει η ανεργία
και μοστράρουμε σαν όπλο, μια ζωή την απεργία

το "αρζάν" το έχουν λίγοι, να το τρων και με τα ούλα
έχουν γίνει αυθεντία, πέρασαν και τον Γιανκούλα
δείτε πρόσωπα θλιμμένα ! το κακό από που ν`αδράξεις ;
μας ρουφήξανε το αίμα, πίνουνε και τις συντάξεις

κι οι γονείς αναρωτιούνται, με θυμό και παραπόνια
την γενιά της ταλαιπώριας, πόσα θα ταίζουν χρόνια ;
ξέρετε γιατί ακόμα παίζεται η Τσανταλίνα ;

δεν πονά σε ξένο κώλο, όταν μπαίνει η σωλήνα..


Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

« Μελαχρινό αστέρι »


« Μελαχρινό αστέρι »

μελαχρινό αστέρι μου
ψάχνω τον ουρανό σου
να βρω με ποιου συνενοχή
δεν μ`έχεις στο πλευρό σου

μα και αυτός μου τα μασά
δεν χαλαλίζει χάρη
πληρώνει ψευδομάρτυρες
μαζί και το φεγγάρι

παίζω κι εγώ το δίκιο μου
στην τράπουλα, στα ζάρια
μπας την αλήθεια ανθιστώ
σε αλλονών φεγγάρια

αλλά κι εκείνα πονηρά
κρυφοσυνωμοτούνε
και σε συρτάρια δανεικά
τρέχουν για να κρυφτούνε

αν τύχει όμως και σταθείς
στο δρόμο τον δικό μου
θα`ναι η καρδιά ορθάνοιχτη

για σε μελαχρινό μου..


Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

« α μ φ ο ρ έ α ς »

« α μ φ ο ρ έ α ς »

αμφορέας που ανασύρθηκα απ`τα βάθια της
πολύτιμος μα ταλαιπωρημένος
με τους πόρους γεμάτους αλμύρα και μυστήριο
με τα φιλιά σου σκεπασμένα από φύκια
πήρα θέση περίοπτη σε γυάλινη προθήκη
εκστασιασμένος από το μεγαλείο της φθοράς
την ματαιότητα της πολυτέλειας
όπου, ενώ καμάρωνα σαν γύφτικο σκεπάρνι,
ήρθες εσύ το στρείδι, πάντα κολλημένο πάνω μου
να μου θυμίσεις πόσο δυνατά σ`ερωτεύτηκα

ώστε ν`ανέχομαι τόσα χρόνια, να μου πίνεις το αίμα..


Σάββατο 13 Ιουνίου 2015

« τα ποσοστά » (η άλλη εκδοχή)


« τα ποσοστά » (η άλλη εκδοχή)


είχε σκάσει απ`το κακό της η κακούργα μητριά
που δεν έτρωγε η Χιονάτη απ`τα μήλα τα εκλεκτά
ήθελε να φάει στάρκεν, ποικιλία φοβερή !
μα τ`αρπάξαν τα λαμόγια, ίσα για εξαγωγή

έτσι την παντρεύει αμέσως με τον κύριο Μυλωνά
που`χε μύλο εντοιχισμένο κι όλα τα προσόντα να..
της γεμίζει και το σπίτι μ`έπιπλα περιωπής
και καθρέφτες ραγισμένους που γκαβόνουσαν να δεις

κι όταν πλέον την βολεύει, βγαίνει έξω στην αυλή
και τους νάνους παλουκώνει σαν ντεκόρ να`ναι εκεί
ακολούθως παίρνει τσάντα και τα Prada τα γυαλιά
κι όντας μέσα στην λεζάντα ξεκινά για μια δουλειά

επισκέφτηκε που λέτε της Χιονάτης τον εκδότη
μα τον βρήκε ταυλιασμένο ένεκα το σκυλοδόντι
και τον παίρνει απ`τα μούτρα και του λέει ορθά κοφτά
ποιος σου είπε βρε ρεμάλι, που από μας βγάζεις λεφτά,

όχι χρόνια, αλλά αιώνες, έχεις πλέον θησαυρίσει,
αλλά εύχομαι γυναίκα μη βρεθεί να σου καθίσει
πρόσεξε, γιατί μ`εμένα μάλλον άσχημα θα μπλέξεις
δεν είμαι εγώ ο Αίσωπος κι άλλο να με αρμέξεις

εγώ απαιτώ τα ποσοστά από το παραμύθι
και χέστηκα τι έκανες με τους Αισώπου Μύθοι
εδώ τελειώνει η μαντάμ και φεύγει και φραγκάτη

γι αυτό στην πιάτσα ακούγεται ακόμα η Χιονάτη..


« Αγαπημένε μου »

« Αγαπημένε μου »

μ`αυτό το γράμμα θα σφραγίσω μια ιστορία
και της καρδιάς ο αποδέκτης θα`σαι εσύ
κι ίσως της μείνει τελικά η απορία
αν κατά βάθος σ`αγαπά ή σε μισεί

χαζεύω πια κάτι χιλιόμετρα με βιάση
εικονικά φτιάχνω απόρθητο λιμάνι
αφού μιλάμε μια στη φέξη μια στη χάση
σαν αποφάσισε το τώρα ν`αποθάνει

σ`ένα 'αταίριαστο' σκοντάφτω με συμπόνια
και της ψυχής μου η αγκαλιά, ερημική
που την φιλτράρει η σοφία από τα χρόνια
και της μηνά πως η αλήθεια είναι πικρή

πως να δαμάσω, πες μου πως, αγαπημένε
να τιθασέψω του μυαλού τα μαύρα άτια ;
και πως τους χάρτες μου μικρέ μου λατρεμένε
πως να χαράξω με σπασμένα τα κατάρτια ;

έτσι αφήνω ένα γράμμα - πεφταστέρι
να το διαβάσεις τα μαλλιά σαν γίνουν γκρίζα
καρδιάς ενθύμιο, γραμμένο από χέρι
για φυλαχτό ή στα ταξίδια σου για βίζα..


Τρίτη 9 Ιουνίου 2015

« κ ε ρ α υ ν ο β ό λ ο ς »

« κ ε ρ α υ ν ο β ό λ ο ς »

ανάμεσα σε άλλους, σε μια φωτογραφία
-μόνο εσύ κι εγώ θα ξέρουμε ότι μιλώ για σένα-
με κοίταξες, δεν το`θελες
μια κι ο φακός πήρε το βλέμμα στο ταξίδι του
κι έτσι σε γνώρισα
πρώτο "χαίρω πολύ"
και μέσα στην καρδιά μου μυστικά σε καταχώρησα

ποτέ δεν θα σε δω στ`αλήθεια !
-πόσοι άραγε στον κόσμο έτσι άδοξα χαθήκανε-
μ`αν ανταμώναμε εκείνη την βραδιά
ολάκερη ζωή θα`γραφα ποιήματα για σένανε
να καις και να ζεσταίνεσαι
τις κρύες νύχτες του χιονιά
μα δεν σε βρήκα και όλα ξεχαστήκανε

ανάμεσα σε άλλους, σε μια φωτογραφία..


« για μένα μόνο »

« για μένα μόνο »

κήπος απότιστος η καρδιά
και όχι τώρα, από παλιά
έτσι την βλέπω
σαν ένα κήπο εδώ μπροστά
που μαραζώνει και διψά
κι όμως αντέχω

ένα "τετέλεσται" που λες
δυο πονηρές τριανταφυλλιές
είπαν στον φράχτη
και δύο όνειρα θαρρώ
αυτομολήσαν το πρωινό
μέσα στο άχτι

είναι τρελός όποιος ζητά
να ζήσει λίγο ανθρωπινά
μέσα στην πλάση ;
φεύγουν τα χρόνια κι οι δροσιές
τα παραμύθια απ`το χθες
έχουν γεράσει

κάθε πρωί σε καρτερώ
νομίζω γύρω στις οκτώ
για να περάσεις
μόνο ένα βλέμμα σου ζητώ
το "κατά λάθος" διεκδικώ

να με κεράσεις..


Δευτέρα 8 Ιουνίου 2015

« φ ό ν ι σ σ α »

« φ ό ν ι σ σ α »

τι `ταν κι αυτό Παναγιά μου !

πάντα μια ξένη γυναίκα θα κοίταζε
μια άλλη, μια περαστική, μια οποιαδήποτε
εκτός από την δική του

εκείνη την είχε να του σενιάρει το φαίνεσθαι
και μέχρις εκεί, μετά την ξεχνούσε

χρόνια κρατούσε αυτή η τακτική
να μη πάρει αέρα, να σκύβει, ίδιος ραγιάς
να προσκυνά την θέληση του

μια μέρα άδραξε ένα μαχαίρι και τον έσφαξε
η αγάπη και η φροντίδα της γι αυτόν, έγιναν μίσος

όταν μαθεύτηκε το φονικό, όλοι πήραν το μέρος της
μα κράτησαν καλά βουλωμένο το στόμα
πάγια τακτική, όπως όταν έβλεπαν τα τερτίπια του
κανείς δεν βρέθηκε να του πει κουβέντα

την έριξαν βαθιά στα μπουντρούμια
νια μπήκε, γριά βγήκε, ύστερα από χρόνια

ποτέ δεν γύρισε ξανά στο έρημο σπίτι

ποτέ κανείς δεν έμαθε που έφυγε και πάει..


« ε ξ ά ρ τ η σ η »

« ε ξ ά ρ τ η σ η »

αν αποτολμούσα διήγημα να γράψω
όλη την ζωή μου, θα ήσουνα εσύ
κι αν μέσα σε ρίμες θέλω να σπαράξω
πάλι μπερδεμένος θα ήσουνα εσύ

ένα άλλο σώμα πως με κουμαντάρει
δένει την ψυχή μου από πετονιά
μ`έχει κυριέψει, σκλάβα μ`έχει πάρει
πέθαναν τα νιάτα, μα όχι η πεθυμιά

δεν είναι ο πόθος το αντιστάθμισμα μου
είναι ένα βλέμμα όλο ουρανό
όχι μπλε καθάριο, μα το άθροισμα μου
σ`όλα μου τα θέλω και τα σ`αγαπώ

δεν είναι το πάθος που με συνεπαίρνει
είναι που επιλέγω για να μοιραστώ
μια φωνή, δυο λόγια, να με παρασέρνει
μέσα στον γκρεμό της να εξαγνιστώ

αν αποτολμούσα νύχτες για να γράψω
όλες μου οι νύχτες, θα ήσουνα εσύ
κι αν μέσα σε ρίμες μια ζωή να κάψω

θα`ριχνα στις φλόγες μια ζωή μισή..


Σάββατο 6 Ιουνίου 2015

« ο μ ο ι ό τ η τ ε ς »


« ο μ ο ι ό τ η τ ε ς »

πόσο μοιάζουν τα ποιήματα μεταξύ τους !

σαν αδέλφια δίδυμα μοιάζουν
εκφράσεις και λέξεις πανομοιότυπες,
ξελασκάρουν και παίρνουν πάντα την ίδια κατηφόρα
αγκαλιασμένες ή κρατώντας αγκαζέ η μια την άλλη
ευτυχισμένες, μπορεί και ζαλισμένες από την επιτυχία

βαρύ πιοτό η επιτυχία, λες κι είναι αψέντι
σε μεθά, σε παρασύρει, σε ηδονίζει
έστω κι αν παίζει με το εφήμερο
έστω κι αν πουλιέται σε χέρια επιτήδειων
έστω κι αν διψά για φώτα
για ενός λεπτού προβολέα
για χειροκροτήματα μεθυσμένα
για γελάκια και ματιές όλο νόημα
πνιγμένα στην φλυαρία κάποιου πιάνου

πόσο μοιάζουν μεταξύ τους τα ποιήματα !

έτσι απαιτεί η "βιομηχανία της τελειότητας"
να μοιάζουν τόσο, ώστε να μην αισθανθούν ποτέ

την καταδίκη της μοναξιάς..