Πέμπτη 28 Απριλίου 2016

« Η τελευταία πράξη »

« Η τελευταία πράξη »

Σε ένα συμβολαιογραφείο, πρόσφατα ανακαινισμένο
παίχτηκε η τελευταία σκηνή του αποχωρισμού

Πολλές φορές, αποχωρίζεσαι κάποιον οριστικά
όχι απαραίτητα μέσα από την διαδικασία του θανάτου
αλλά από την αποποίηση συναισθημάτων
όποια κι αν είναι αυτά, όσο παλιά κι αν κρατούν

Δόθηκε λοιπόν ένα κλειδί και εν συνεχεία υπεγράφησαν
κάτι έγγραφα, από τους δύο συνδικαιούχους

Ένας παγοκόφτης επιμελώς πάντα στην θέση του
και ο πάγος ανέγγιχτος καθ`όλη την διάρκεια της πράξης

Η προσωποποίηση του,
"σε έχω απέναντι μου και δεν σε βλέπω"
σε πλήρη εφαρμογή..

Και αν ρωτούσες, τον ένα εκ των δύο συμβαλλομένων
να σου πει, ποια είναι τα συναισθήματα του,
θα σου απαντούσε, "ένα τίποτα", με πλήρη επίγνωση
του τι σημαίνει αυτό το "τίποτα"

Θα σου έλεγε ακόμα, πως οι άνθρωποι όσο μεγαλώνουν
γίνονται πιο σκληροί, λες και τεστάρουν το θυμοειδές των
γίνονται, "η άλλη πλευρά", όσο κι αν προέρχονται από την ίδια,
όσο κι αν μεγάλωσαν κάτω από την ίδια στέγη και φροντίδα

Και για να μην σε κουράζει, θα έκλεινε με ύφος στωικό

"Τους φίλους τους διαλέγουμε, τους συγγενείς μας όχι"

" Μ α ρ γ α ρ ί τ α "


" Μ α ρ γ α ρ ί τ α "

αν την ψυχή στον κάβο της αγάπης δεν την δέσεις
δεν μπορώ να σου δοθώ

γιατί μετά θα μου γυρεύει εξηγήσεις
πως την άφησα να πλανηθεί στα μονοπάτια σου
και είναι αργά πολύ, να πεις πως ξεγελάστηκα

“όταν δινόμουν πάντα είχα αισθήματα”

νομίζω πως αυτή είναι η αναγκαιότητα του έρωτα
για να σου επιτρέψει να τον ζήσεις

έλα λοιπόν και άραξε στο πεζοδρόμιο της καρδιάς
ο δρόμος είναι λεύτερος, διόδια δεν υπάρχουν

μονάχα ένα χαμόγελο, ένα καλωσόρισμα
και μια μαδημένη μαργαρίτα

να θυμίζει την παιδική αμφιβολία.


Τετάρτη 20 Απριλίου 2016

« τρύπιο σωσίβιο »



« τρύπιο σωσίβιο »

Τρύπιο σωσίβιο μου πετάξαν`στο νερό
μ`αυτό μου είπανε θα μάθεις να επιπλέεις
κι όταν θα βγεις χωρίς βοήθεια στον αφρό
μέσα σου απύθμενα τα βάθια θα γυρεύεις

Τρύπιο σωσίβιο και με ρίξαν`στ`ανοιχτά
με μιας να μάθω το νερό να κοντρολάρω
να το παλεύω, με τα μάτια σφαλιχτά
να το ορίζω, με σβησμένο ακόμα, φάρο

Κι όταν σενάρια δικά μου φτιάχνω εγώ
κι από τα δύσκολα του νου μου δραπετεύω
με λάθος τρόπο έμαθα να κολυμπώ

γι αυτό τα πάθη μου, με λάθη, τα γιατρεύω..

« Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών »


« Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών »

Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών, όλων των άλλων γυναικών
εκτός απ`την δικιά του
δε πα να είναι και γνωστών, φίλων τινών η συγγενών
μακάρι και η θειά του

Προφίλ του σοβαροφανή, του άνδρα του επιφανή
σαν πάει στην εκκλησία
υφάκι ολίγον τι μπλαζέ και την κυρά του αγκαζέ
μπροστά σ`αυτήν, καμία

Καυχιέται και η καψερή, δεν την αποκαλεί "μωρή"
κορώνα στο κεφάλι του
κι απ`τις κορώνες του ολέ, φαντάζει σαν καμπριολέ
ξεφώνημα στο χάλι του

Ανήρ εξέχων στο χωριό ή στην κωμόπολη θαρρώ
κινήσεις μετρημένες
και μια και πέρασαν τα χρό... οι επιλογές είν`ακριβές
και ψαχτοδιαλεγμένες

Μα σαν στριμώξει το μωρό σε πανδοχείο πονηρό
- κομπλάρει κι η αφάνα μου -
Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών και στην καριόλα πρηνηδόν
"πες, τι σου κάνω μάνα μου" ;

Την άλλη μέρα με παπ(ι)γιόν, επίτιμο και σοβαρό
της κοινωνίας μέλος
μετάνοιες κάνει στο ναό, ο Γιαραμπής να`χει γερό
το τρίτο του το σκέλος..

13-11-2010

Σάββατο 9 Απριλίου 2016

« ψ έ μ α τ α »


« ψ έ μ α τ α »

Πως τόσα ψέματα, υπάρχει λόγος ;
ένοχα βλέμματα, σκόρπια ζωή
μιλάς για τ`αύριο, με ζώνει φόβος
αφού δεν θα`μαστε πλέον μαζί

Πήρα ενθύμιο τα ψέματα σου
και μια βαλίτσα για το φευγιό
έζησα έντονα τον έρωτα σου
τώρα δεν έχει πια γυρισμό

Ψεύτρα γυναίκα, όλο παιχνίδια
χάδια ατέλειωτα και τι μ`αυτό
μια μοιρασιά, που δεν είναι ίδια
ψάχνει μ`απόγνωση τον τυχερό

Όχι άλλα ψέματα, σ`έχω γνωρίσει
κι απ`την ανάποδη κι απ`την καλή
ο έρωτας μας, μάλλον θα σβήσει

μ`ένα φευγάτο, "χαίρω πολύ" ..

« σ κ ο π ι ά »


« σ κ ο π ι ά »

Σκοπιά εσύ, σκοπιά κι εγώ
ίδια η μοίρα μας φαντάρε
κέρνα απ`εκείνο το φτηνό
κι αν σώθηκε το αποψινό
τρέξε και πάρε

Τσιγάρο εσύ, τσιγάρο εγώ
βαριά, καίμε σεκλέτια
χτυπάς διπλό γερμανικό
δεν χαμπαριάζουμε Χριστό
στα μπερεκέτια

Το κινητό μας, δια του δυο
ποιος θα μας πάρει ;
χωμένη σ`άλλη αγκαλιά
κι εγώ παρέα μοναξιά
έχω αγκαζάρει

Κλαρίνο εσύ, κλαρίνο εγώ
κάτσε, πιάσε τεφτέρι
μια προδοσία στο φτερό
σαν κάτι "Αθλιοι" του Ουγκώ

δεύτερο χέρι..

« τ ρ α ύ μ α »


« τ ρ α ύ μ α »

Ξεκλείδωσε με,
του διαδικτύου μας η νύχτα είναι μεγάλη
ας κυλιστούμε και οι δυο στο ίδιο χάλι
κι ίσως χωρίσουμε σαν ξένοι την αυγή

Ταξίδεψε με,
στο πληκτρολόγιο θα δώσουμε τα ρέστα
μια και προβλέπεται μεγάλη "η φιέστα"
γιατί το τραύμα, με το φως, αιμορραγεί

Αγάπησε με,
με ψεύτη τρόπο, που πολύ καλά γνωρίζω
ούτως ή άλλως την ζωή σου δεν ορίζω
οι δυο μας ζούμε, μια εφήμερη στιγμή

Κατάλαβε με,
πάσχω από χρόνο, που τον τρώει η ανία
κι όταν με χάνω και δεν έχω τα ινία
ψάχνω τον έρωτα ν`αδράξω, σαν παιδί

Ξεδίψασε με,
ας ζήσω κάτι, που θα ντρέπομαι σε λίγο
να μην μπορώ απ`τις στιγμές μας να ξεφύγω

κι ας γίνει ετούτη η βραδιά, μια φυλακή..

Δευτέρα 4 Απριλίου 2016

« π λ α σ τ ι κ ή »

« π λ α σ τ ι κ ή »

πάνε έφυγαν τα χρόνια και με έπιασε μανία
όλο βλέπω τον καθρέφτη, μοχθηρά και με κακία
ολοκλήρωσα τον κύκλο, αλλά είμαι μερακλού
και γουστάρω δεν το κρύβω, να`μαι ακόμα γιαβουκλού

κάτι φταίνε οι κοιλιές μου, κάτι το πεσμένο στήθος
οι σακούλες απ`τα μάτια κι η χαλάρωση ως συνήθως
δώστου βάζω τα χεράκια, δεξιά κι αριστερά
να τσιτώσω την μουτράκλα και μου λεν, δεν πας καλά

άφησα τον εαυτό μου μέσα στον Αρμαγεδώνα
κι έγινε η επιδερμίδα, σμυριδοπανο - σεντόνα
να οι κρέμες δέκα - δέκα και απ`την πολλή γυαλάδα
με πειράζουν σαν με δούνε, ότι μ`έγλειψε αγελάδα

και το αποτέλεσμα μου ; στο πηλίκο ένα μηδέν
ζήτω ο Βύζαντας Μεγάρων, ζήτω εγώ χωρίς σουτιέν
άραγε πως θ`ανακτήσω την χαμένη μου νεότης ;
τάχα μ`ένα χειρουργείο, θα χαθεί η ματαιότης ;

κι άιντε κι έχτισα τον τοίχο, από μέσα οι σοβάδες ;
ετοιμόρροποι θα χάσκουν σαν σαθρές χιονοστιβάδες
από δω και πέρα είμαι, σε αντάρα κι`υπ`ατμόν
είχα μάπα σαν κουφέτο κι έγινα Τουταγχαμών !

έτσι η μόνη μου ελπίδα - και για να τα`κονομήσω -
σε μουσείο ή σε τσίρκο, το κορμί μου να δανείσω
να με βλέπουν οι μανάδες και να λένε στον υιό τους

"θα την βάλω να σε φάει, αν δεν φας το φαγητό σου"

« α π ό δ ρ α σ η »

« α π ό δ ρ α σ η »

Πάρτε το απόφαση λοιπόν, πως πια δεν μ`ενδιαφέρει
εάν θα γίνω αρεστή, διότι έχω κουραστεί
να παίζω τον σκοπό σας και να παρκάρω την ντροπή
σε πάρκιγκ πολυέξοδο, τον καθωσπρεπισμό σας

τριάντα τρία συναπτά, θα κάψω όλα τα γραπτά
να δω η παλιομοίρα μου τι άλλο θα μου σούρει
σας έχω όλους βαρεθεί κι άλλο δεν θέλω να συρθεί
μια και την περηφάνια μου, την γράψατε κουσούρι

την έκανα λοιπόν κι εγώ, λιγάκι αργά, ομολογώ
και στο μυαλό μου έστριψα ένα παλιό μακάμι
γύρισα πίσω τον καιρό, σ`ένα πουκάμισο καρό

και μια γεύση που μ`άφησε, κουλούρι με σουσάμι..

« παρά - Πολιτικά »

« παρά - Πολιτικά »

Απολύθηκε ο Φαμπρ, τα τσουτσούνια κάνουν γαβ
σ`ένα τέτοιο ραβαΐσι, ποιος θα τα σκηνοθετήσει ;

αχ βρε Γιαν, αχ βρε Γιαν, έχασες και το αρζάν

Ο Μπαλτάς βάζει πλερέζες, καθισμένος σε πινέζες
βιάστηκες, του λέει, Γιαν, λάκισες σαν Ρα Τα Πλαν

αχ βρε Γιαν, αχ βρε Γιαν, ρίχτο τώρα στο "αμάν"

Δεν κατάλαβες βρε Φαμπρ, ο Θεός τα εργαλεία
τα`κανε γι άλλη δουλειά κι όχι για να σπαν`ταμεία

αχ βρε Γιαν, αχ βρε Γιαν, ρίχτο τώρα στο ζαμάν

Κι έτσι ήρθαμε στα ίσια, μιας και είμαστε ντερβίσια
καταλάβανε κι ξένοι, η τσουτσού δεν είν`καημένη
να κουνιέται πέρα δώθε, σαν παλλόμενο εκκρεμές
η τσουτσού δεν είναι πράμα, για να γίνει τζερτζελές

Η τσουτσού στην Ελλαδίτσα, πάντα πρώτη έχει θέση
τσαλιμάκια για να κάνει, στο κρεβάτι της αρέσει

τώρα Αρίστο μου και Γιαν, πείτε ομού, Αλε βουζαν..


« Το αγόρι μου »

« Το αγόρι μου »

Ένα αγόρι με περιμένει
να το, επάνω στο ανηφόρι
είν`τόσο φρέσκο σαν ανεμώνα
είναι δικό μου αυτό τ`αγόρι

Μ`έψαχνε μου`πε από παιδούλα
έτσι μονάχο, δίχως βοήθεια
ένα αγόρι με καρτεράει
απ`τα δικά μου τα παραμύθια

Το χέρι απλώνω μα δεν το φτάνω
είμαι μεγάλη, σας λέω αλήθεια
τα δάκρυα μου χαράζουν δρόμους
από λαχτάρα κι από συνήθεια

Ένα αγόρι είναι για μένα
μια φαντασίωση, μια αυταπάτη
έχει οργώσει τα όνειρα μου
μα έχει φτιάξει δικό του χάρτη

Κι αν είναι κύημα της φαντασίας
κι αν μου γελάει αυτό τ`αγόρι
κρατώ τις θύμησες μιας οπτασίας

που`χασα μέσα στο ξεροβόρι..