Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2016

" τ ρ α γ ο υ δ ί σ τ ρ ι α "

" τ ρ α γ ο υ δ ί σ τ ρ ι α "

Έλαμψε το χάραμα, όλη η ομορφιά
τρίζουν τα σανίδια πα στο πάλκο
έρωτα ζητιάνεψα, πέλαγα πλατιά
πάμε για το επόμενο το μπάρκο

Στην υγειά σου ρε ελπίδα
στην καρδιά μου είσαι ακίδα
μ`έχουν φάει τα θηρία τα ξενύχτια
τα στενά μου τα παπούτσια
και του καθενός τα γούστα
και τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια

Πάλι ξημερώθηκα, λούσα δανεικά
έκλεψα της πίκρας μαύρο χρώμα
για να μπογιαντίσω κάτι σερνικά
που μου κάναν τη ζωή μου χώμα

Στην υγειά σου ρε ελπίδα
σε διαβάζω εφημερίδα
και σ`ακούω στο ραδιόφωνο να κλαις
τα στερνά μου τα κακά μου
τον σακάτη έρωτα μου

και τα ίδια και τα ίδια να μου λες..

" με ολίγη "


" με ολίγη "

σαν έχει νιάτα η μοναξιά
είναι θρασίμι
σαν την πλακώσουν γηρατειά
και φύγει η αποκοτιά
με μιας μεταμορφώνεται

σε φοβισμένο αγρίμι..


" αντί για χειροφίλημα "

" αντί για χειροφίλημα "

Την πόρτα της ανοίγει, το χέρι της φιλά
κι αυτή με απορία στα μάτια τον κοιτά
τα χείλη δεν κινούνται, μα επίμονα ρωτά
αν ύστερα από χρόνια, θα κάνει όλα αυτά

Πως εκδικείται ο χρόνος τα όμορφα φιλιά
τα παίρνει με την βία, τα πάει μακριά
αλλάζουν οι αισθήσεις, αλλάζουν και τα χέρια
κι ας έταζε εκείνος τον ουρανό μ`αστέρια

Τώρα την πόρτα μόνη συνήθως την ανοίγει
και ένα δήθεν γέλιο, μέσα στο στόμα πνίγει
σαν πάνε στο μπαράκι, πληρώνει το ποτό της
και πάντα μόνη βάζει το λούτρινο παλτό της

Και όταν την αφήνει, χωρίς κανένα δίλημμα

της κλείνει απλά το μάτι, αντί για χειροφίλημα..

" Στα αζήτητα "

" Στα αζήτητα "

Το όνομα είναι άγνωστο
αλλά νεκρό το σώμα
ούτε φωνή, ούτε κερί
ούτε ένα ζήτω δηλαδή
μήτε φωτογραφία

Ενθάδε κείται, επειδή
έπρεπε κάπου να ταφεί
με δίχως επικήδειο
παπάδες και κηδεία
τον ξέρατε ; την ξέρατε ;

Σκίζετε τα βιβλία
σαν ποιος να είναι τάχατες
μια τέτοια ημέρα κρύα ;
στο τέλος μιαν απόφαση
να κλείσει η ιστορία

"άγνωστος κείται εδωνά"
- παλιά η θεωρία -
άγνωστος φεύγει μόνος του
και σπέρνει απορία

άλλο ένα συν, βάλε στα πλην

στην σκάρτη κοινωνία..

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2016

" έτσι, σαν σκέψη "


" έτσι, σαν σκέψη "

Μόνο καλά θα`θελα να`σαι
έτσι σαν σκέψη
και το ερχόμενο φθινόπωρο
θα έρθω..
...
Πολλά φθινόπωρα πέρασαν
από τότε
κι εσύ περίμενες στην άκρη
της γραμμής
έτσι να δεις πως περπατάν`
τα δρομολόγια
μα δεν ξεκίνησες να έρθεις
να με βρεις
...
Μόνο καλά θα`θελα να`σαι
έτσι σαν σκέψη
κι εγώ το τζάκι θα το ανάβω
στην ματιά σου
να καίει όμορφες στιγμές
απ`τ`άρωμα σου
και μια ευχή θα ψιθυρίζω
να γυρίσεις
...
Μόνο καλά θα`θελα να`σαι
έτσι σαν σκέψη
κι άλλα φθινόπωρα πολλά
θε να περάσουν
εγώ εδώ, θα σε προσμένω
ώσπου να φέξει
κι ίσως οι σκέψεις μου

την σκέψη μου γεράσουν..

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2016

" ν τ ρ ο π ή "

" ν τ ρ ο π ή "

Βαμμένες μαύρες οι ματιές, βαμμένο και το στόμα
πικρές αλήθειες και σκληρές γραμμένες με το σώμα
κυρτοί οι πολλοί κι ανήμποροι, καλοί νοικοκυραίοι
οι πρώτοι ήταν κάποτε, μα γίναν τελευταίοι

Κι ενώ είχαν έτοιμη γωνιά για να ξεχειμωνιάσουν
στους δρόμους βρέθηκαν μαζί, το άχτι να ξεθάψουν
δύσκολα βγαίνει η φωνή, σαν δεν έχει να φάει
και η τιμή κι η υπόληψη, όπου την πας, σε πάει

Οι άλλοι με ασφάλεια, τα βλέπουν στις ειδήσεις
κι αυτοί που τα προκάλεσαν, δεν βγαίνουν να τους φτύσεις
δεν βγαίνουν, γιατί τι να πουν, στον γέροντα πατέρα
αυτόν, που δεν χαμπάριαζε ποτέ, "θεριού" φοβέρα

Σ`αυτόν, που πλέον έγειρε, σαν τίμιο κυπαρίσσι
και μόνο η περηφάνια του, του λέει να μην λυγίσει
σ`αυτόν, που του διδάξανε να στέργει την πατρίδα

αλλά του κλέψαν τ`όνειρο, μαζί και την ελπίδα..


" α ν α π ό λ η σ η "

" α ν α π ό λ η σ η "

Τρίξιμο φύλλου, απαρχή του φθινοπώρου
κι εγώ χαμένος στα στενάκια του Βοσπόρου
με μία θύμηση δική σου στο μυαλό
σαν φύλλο έτρεμα

Ύστερα πήγα σ`ένα στέκι μας παλιό
μέσα βαρέλια και κρασί απ`το καλό
αυτή την θύμηση να πνίξω
κι όλο έπινα

Φώναξα πλάι μου να`ρθει ένας πλανόδιος
που`ναι στα πάθη της καρδιάς ο πιο αρμόδιος
να πούμε όμορφα τραγούδια ξεχασμένα
μόνο για σένα

Κι όπως τα λέγαμε κι ανάψανε τα αίματα
σαν μαχαιριές ήρθαν στο νου μου κάτι ψέματα
δεν με αγάπησες ποτέ, μαζί μου έπαιξες

και πίκρα έσταξες..

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2016

" της κατάντιας "



" της κατάντιας "

καντάρια η απελπισιά, καντάρια κι η ορφάνια
αυτοί σκληροί, δεν βλέπουνε, μα ούτε και ακούνε
πασχίζουν να πλουτίσουνε με δίχως περηφάνια
και ξεκληρίζουνε γενιές, χωρίς πίσω να δούνε

κι ο Πλάστης που εσμίλεψε την πίκρα μες το βλέμμα
θαρρείς έτσι γεννήθηκαν, του Κόσμου τα παιδιά
και βάφτηκε η μοίρα τους με πόλεμο και αίμα
για το χατίρι κάποιωνε, που δεν έχουν καρδιά,

αν κάποτε κατέβαινε, με δόρυ και με σπάθη
για να χωρίσει μονομιάς την ήρα απ`το στάρι
εκεί θα καταλάβαινε πως δεν χωράνε λάθη
και πως του ανθρώπου "η τιμή" δεν μπαίνει στο καντάρι..


(η φωτογραφία είναι από το άλμπουμ της φίλης Sotiria Tsakagianni)


« μ ε τ ά γ γ ι σ η »


« μ ε τ ά γ γ ι σ η »

αν είχαμε στην ίδια πόλη γεννηθεί
ίσως να συναντιόμαστε τυχαία

μπορεί σε κάποιο σινεμά
μπορεί στην δίπλα γειτονιά
μπορεί μέσα στην εκκλησιά
μπορεί ποτέ και πουθενά

κι όμως, είναι το απίθανο
για μένα πιθανό να σε γνωρίσω

μέσα σε τρένο που νοστάλγησα γραμμής
με εισιτήριο φτηνό, επιστροφής

μόνο σ` αγάπης διαδρομή για να σε βρω
θέση για σένανε διπλή να καπαρώσω

κι όταν σιμά μου αφεθείς, άλικο αίμα καθαρό
από το αίμα της καρδιάς μου να σου δώσω

`κείνης της άγιας μας στιγμής..

αν ίσως κάποτε βρισκόμαστε τυχαία..


" σ τ α κ ά τ α "

" σ τ α κ ά τ α "


(η ιστορία, έλαβε χώρα στο "ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ" της Καρδίτσας)

Σαν άρχισαν τα όργανα, δίνει παραγγελία
του Μάρκου μία ζεϊμπεκιά, ωσάν κι αυτή, καμία
και κάρφωσε τα πόδια του στο ξύλινο το πάλκο
σαν άλογο, που έτοιμο, είναι να κάνει σάλτο

Έτριξε και το πάτωμα και τα μπουζούκια σούζα
λεβέντης έστησε χορό, πνιγμένος μες τα ούζα
λιτές κινήσεις, βήματα "στακάτα" κι επί τόπου
βρε δες τι κάνει ο Θεός για χάρη ενός ανθρώπου

Κι όσο εκείνος χόρευε, ο κόσμος σιωπούσε
μονάχα ένας ρυθμικά, τα χέρια του χτυπούσε
ο άντρας χόρευε σεμνά και ήτανε "χαμένος"
στον Μάρκο έκανε σπονδή, μ`έρωτα χτυπημένος

Άνοιξε τότε η οροφή και έβρεξε αστέρια
κι αυτός πήρε τα μάζεψε, στην αγκαλιά, στα χέρια
-ποτέ δεν είχα φανταστεί, πως θα`μπαινα σε δίλημμα-

κι όταν το χέρι μου άπλωσα, μου`δωσε χειροφίλημα..