" Α μ η χ α ν ί α "
Την
παγωνιά φορτώθηκα
τα
τελειωμένα ξύλα
μαζί
και το ανάθεμα
μαζί
και την ξεφτύλα
την
παγωνιά ζαλώθηκα
και
τα κλεμένα ξύλα
Αχ
βρε ζωή που μας κερνάς
καημούς
φαρμάκια χίλια
μας
παίρνει το παράπονο
μα
με σφιχτά τα χείλια
Την
παγωνιά και το χτικιό
χαζεύω
απ`το τζάμι
τα
νιάτα τη ζωντάνια μου
που
έφυγαν χαράμι
και
το δικό σου το φευγιό
χαζεύω
απ`το τζάμι
Αχ
βρε ζωή σιχάθηκα
μονότονα
να παίζεις
και
την φτωχή καρδούλα μου
να τηνε περιπαίζεις..
"
Σ φ α γ ε ί ο "
Πωλείται
κρέας με κόκαλο
και
κόκαλο με κρέας
να
γλείψει θέλει ο σφαγεύς
να
φάει ο εκδορέας
γιατί
όποιος κάνει τη δουλειά
αυτός
τρώει και το κρέας
Έχει
ρουθούνια η κεφαλή
με
ξεραμένο αίμα
και
μία γλώσσα δαγκωτή
απ`το
πολύ το ψέμα
σπασμένα
δόντια κλπ
ίχνη
από δυστυχία
ή
από χτύπημ`άνανδρο
που
φέρνει κακουχία
Πωλείται
κρέας με κόκαλο
-σιγά
το πράμα λέμε-
τι
άραγε ν`απόμεινε
από
αυτό που κλαίμε ;
"τίποτα
δεν απόμεινε"
μον`να`χαμε,
να λέμε
Πενήντα
έχει το κιλό
το
δίνουν και με δόσεις
λεφτά
αν δεν έχεις, αύριο
σε
είδος θα πληρώσεις
το
κρέας που στερήθηκες
θα
φας και θα ματώσεις
το
κρέας που παζάρεψες
με αίμα θα πληρώσεις ..
Πρωινό
δίχως τέλος στα χέρια σου
και
φαντάρος πιστός στη σκοπιά σου
άγριος
πόθος μετρά τα μαχαίρια σου
πριν
πνιγεί μες τα άγρια φιλιά σου
Πεθυμώ
το γλυκό σου αντίδωρο
στης
γλυκιάς προσμονής το ξωκκλήσι
της
λαγνείας μου εσύ το αντίδοτο
που
στο αίμα καυτό θα κυλίσει
Κυριακή
! για φαντάσου, της τύχης μου,
ήσουν
μόνο μια στάλα χαράς μου
δαμαστής
στις πανούργες αισθήσεις μου
κελευστής
ηδονών της καρδιάς μου..
"
Σ ά β β α τ ο "
Για
ένα Σάββατο ζω
δεν
έχει σημασία η μερομηνιά
η
εποχή, ο χρόνος
μέσα
στις λαϊκές μπερδεύτηκα
να
ψάχνω ν`αγοράσω
ένα
Σάββατο, ένα σάβανο
για
να κηδέψω τη ζωή μου
Μου
κλέψανε τις Κυριακές
μου
πήραν τις Δευτέρες
και
τραγανίζουν λαίμαργα
και
Τρίτες και Τετάρτες
οι
Πέμπτες δεν παλεύονται
Παρασκευές
πεθαίνω
και
μου`μεινε ένα Σάββατο
για
να λουστώ το φως μου..
«
Του γάμου »
Σήμερα
εξημέρωσε
η
έμορφη η μέρα
κι
έχει ανθίσει η ευχή
στον
γιο απ`τον πατέρα
Γιε
μου, ήρθαν οι φίλοι σου
γαμπρό
για να σε ντύσουν
και
την χρυσή σου την καρδιά
χαρά
να την γεμίσουν
Εγώ
ωσάν πατέρας σου
εύχομαι
να ευτυχήσεις
στο
ίδιο το προσκέφαλο
χρόνους
πολλούς να ζήσεις
Ίδια
ν`ασπρίσουν τα μαλλιά
σαν
θα περνούν τα χρόνια
κι
οι γνώμες σας να γέρνουνε
σαν
φορτωμένα κλώνια
Αγάπη
δίνε απ`την ψυχή
κι
αγάπη θα θερίσεις
πάρε
του γέρου σου ευχή
μ`αυτήν
να περπατήσεις ..
«
Μ ε λ α γ χ ο λ ί α »
Όπως
βαραίνει το μολύβι στο χαρτί
σκέψεις
χαράζει
όπως
βαραίνει η στεναχώρια την ψυχή
δάκρυα
στάζει
Άλλαξαν
κύριε, πως σε λένε, οι καιροί
άσχημες
έξεις
χάθηκε
πλέον το φιλότιμο απ`τη γη
να
το πιστέψεις
Ξάπλωσε
λαίμαργα στο θέρος η βροχή
παν`τα
σταφύλια
ξάπλωσες
χτες στου άγριου πόθου το κορμί
μ`έφαγε
η ζήλια..
«
Α π α γ ο ρ ε υ μ έ ν ο »
Αν
γράψω εγώ τι λαχταρώ,
πρέπει
να σβήσω ..
Στιγματισμένη
από παντού
ως
κι από τ`άστρο τ`ουρανού
κανένα
πια δικαίωμα δεν έχω
Ούτε
φτερά για να πετώ
ούτε
εσένα ν`αγαπώ
"δικαίωμα
δεν έχω, για να έχω"
Αν
γράψω έστω μια φορά
τι
λαχταρώ αληθινά
θα
πάρω με το μέρος μου
το
βιος του κόσμου όλου
Μα
να το γράψω δεν τολμώ
κι
ας έχω σύμμαχο βουνό
μη
τύχει κι αυτοβαφτιστώ
κάλτσα
διαόλου
Κι
αν γράψετε όλοι εσείς
τι
λαχταράει ο καθείς
ξεχάστε
πως υπάρχετε
-είναι
προδιαγραμμένο-
Κρύφτε
το μέσα στην ψυχή
μην
ακουστεί σαν ιαχή
και
μην αφήσετε ποτέ
να
πάει χαμένο..
(Η
ερωτική σκηνή από την ταινία «Σιωπή» του Ινγκμαρ Μπέργκμαν..)
«
Έπεα πτερόεντα »
Κράτησε
το παράπονο
φίλεμα
για το δρόμο
και
πιάσε μου τον ώμο
στήριγμα
σαν παλιά
Ζωγράφισε
με την καρδιά
ν`ανθίσει
καλοκαίρι
και
δώσε μου το χέρι
ή
αν θες, μιαν αγκαλιά
Αχ
πόσο γρήγορα περνούν
τα
δίσεκτα τα χρόνια
φεύγουν
σαν χελιδόνια
να
βρουν να ζεσταθούν
Κι
εσύ μου καθρεφτίζεσαι
σε
μαυρισμένο τζάμι
και
κλαις και λες, χαράμι
μα
ίσως ξαναρθούν
Πεθαίνουν
άνθρωποι σωστοί
που
έγραψαν πορεία
καθένας
μια ιστορία
αλήθεια
ή ψευτιά
Και
πίσω άλλοι φαντεζί
-μοστράρουνε
σαν φόντια-
την
λεύκανση στα δόντια
όλο αποκοτιά..
«
Ανάμεσα »
Ανάμεσα
σε δυο κλαδιά
σ`αμυγδαλιάς
δοξάρι
γλυκά
ματάκια μου`κλεισε
το
νιόβγαλτο φεγγάρι
Την
αγκαλιά μου έδωσα
να
το καλωσορίσω
φεγγάρι
μου σπλαχνίσου με
και
φέρε μου τον πίσω
Γλυκιά
πολύ η προσμονή
του
έρωτα ο δρόμος
ό
τι η ψυχούλα μας ποθεί
αυτό
είναι και νόμος
Ανάμεσα
σε δυο κλαδιά
σ`αμυγδαλιάς
κλωνάρια
πολλά
φεγγάρια πέρασαν
μα
η καρδιά μου άδεια..
« Πάνε τα παλιά »
Έχουνε
μείνει τα "παλιά"
μαζί
με τα ερμάρια
προικιά
τα λες και δε τα λες
αλλοτινή
ευμάρεια
κιτρίνισαν
κι ανοίξανε
οι
χάσικοι χασέδες
και
στα συρτάρια τρίζουνε
όλοι
οι μεντεσέδες
Χαμένα
και τ`ασημικά
ψάχνουν
καινούργια θέση
η
αχρηστία τα λάβωσε
-και
σ`όποιονε αρέσει-
να
και ο δίσκος ο αρζαντέ
φωνάζει
ποτηράκια
για
να κεράσουν με χαρά
εύγευστα
λικεράκια..
"Αλλοτινές
μου εποχές
αλλοτινοί
μου χρόνοι"
τραγούδι
εγώ δανείστηκα
που
τόσο με σκοτώνει
δε
ξέρω αν επέστρεφαν
πάλι
τα χρόνια πίσω
δε
ξέρω αν θα έστρωνα
καρδιά,
για να γυρίσω
Το
μόνο σίγουρο, κι αυτό,
το
λέω απ`την καρδιά μου
αν
ζούσα δεύτερη ζωή
θα`στρωνα
τα προικιά μου..
« Των Ημερών »
Ε ρε ντουνιά, Ξύπνα ντουνιά
κακοποιούνται τα παιδιά
προτού να μεγαλώσουν
Ε ρε ντουνιά, Δες βρε ντουνιά
πως υποφέρουν τα παιδιά
προτού το χάδι νοιώσουν
Χριστέ, κατέβα απ`το Σταυρό
και πιάσε τη βουκέντρα
βάρα σου λέω στο ψαχνό
λύση δεν έχω ομολογώ
προστάτεψε τα, να χαρώ,
τα νιόφυτα τα δέντρα
Κι εσύ ποτήρι που`βγαλες
κρασί να με κεράσεις
κώνειο καλύτερα θαρρώ
πίνω πιο εύκολα σαν δω
τι γίνεται στον κόσμο μας
και στις τηλεοράσεις ..
