Κυριακή 31 Μαΐου 2015

« ο Μοναχικός Κύριος »

« ο Μοναχικός Κύριος »

Σ`ένα τραπεζάκι, πίνοντας φραπέ με μπόλικη ζάχαρη
έκανε μοναχικό τεστ αξιοπρέπειας, γλυκαίνοντας την ζωή του
με την καθιερωμένη εβδομαδιαία έξοδο.

Ύστερα, βάλθηκε να παίζει αμήχανα με την τσάκιση του παντελονιού
προσπαθώντας να την ευθυγραμμίσει πάνω στο λιπόσαρκο σώμα
Πότε πότε έριχνε κλεφτές ματιές έξω από τις μπαλκονόπορτες
του ρουφ γκάρντεν, χαζεύοντας τον ουρανό που μπερδεύονταν
στις ταράτσες των οικοδομών, πασχίζοντας να γίνει ένα με αυτές.

- Θέλετε να σας φέρω ένα περιοδικό ;
διέκοψε ευγενικά τις σκέψεις του, η σερβιτόρα
και ήταν τα μόνα λόγια που αντάλλαξε εκείνο το απόγευμα
- Όχι ευχαριστώ, σε λίγο θα αποχωρήσω
το είχε αποφασίσει, άλλωστε δεν υπήρχε λόγος να μείνει άλλο..

Σχεδόν αμέσως έσκυψε, πήρε και φόρεσε το σακάκι του
Προς στιγμήν νόμισα πως θα φύγει, αλλά μάλλον κρύωσε,
έμπαζε βλέπετε ψυχρό αεράκι και το γέρικο κορμί ξιπάστηκε.

Σε ελάχιστο χρόνο όμως, άλλαξε γνώμη
σηκώθηκε λες και τον κυνηγούσαν και κατευθύνθηκε στο ασανσέρ
άγνωστος ανάμεσα σε αγνώστους

Έφυγε, πριν αρχίσουν να τον λυπούνται..


Πέμπτη 28 Μαΐου 2015

« μελαχρινό φεγγάρι »


by Russian artist Leonid Tishkov
« μελαχρινό φεγγάρι »

έκοβε βόλτες η ζωή, χτες βράδυ στ`όνειρο μου
κι έφερε τα φεγγάρια της, φεγγάρι ν`αρτηθώ
κι όπως τα κρυφοκοίταζα, σε είδα στο πλευρό μου
κι έκανα μια τρελή ευχή, να μην ξημερωθώ

αν είσαι συ φεγγάρι μου, εγώ είμαι ο δρόμος
κι αν μπήκες έτσι στ`όνειρο, πες μου αν μ`αγαπάς
γιατί μέσ`την καρδούλα μου, είσαι αφέντης νόμος
κι εγώ σου παραδόθηκα για να με κυβερνάς

χτες πήρα μιαν απόφαση να μη ξαναξυπνήσω
και η ζωή μου έκανε ετούτη εδώ την χάρη
πριν έρθει ο ύπνος ο βαθύς, τα μάτια πριν σφραγίσω
εσένα δώρο μου έστειλε, μελαχρινό φεγγάρι

αν είσαι συ φεγγάρι μου, εγώ είμαι ο δρόμος
κι αν μπήκες έτσι στ`όνειρο, πες μου αν μ`αγαπάς
γιατί μέσα στο σώμα μου, είσαι αφέντης πόθος
κι εγώ σου παραδόθηκα στον Άδη να με πας..



Παρασκευή 22 Μαΐου 2015

« φιστίκια Αιγίνης »

 « φιστίκια Αιγίνης »

φιστίκια Αιγίνης σε μέρες ευθύνης
σου είπα σαν τρως, τα τσόφλια μη φτύνεις
να γλείφεις το αλάτι, ζωηρεύει το μάτι
κι αν έχεις τα κότσια κατάπιε και κάτι

στομάχι από πέτρα, μα άδεια η φαρέτρα
θα έρθει ο καιρός να σου πάρουν τα μέτρα
θα κλείσεις τα μάτια, σκαφτιάς με σκαπάνη
και τάφος με θέα, δημόσια δαπάνη

θα παίζει η μπάντα, καλώς τον Λοσάντα
που σκόραρε αβέρτα με άδεια τη μπάνκα
γελούν τα σκουλήκια και κάτι ραδίκια
επίσημο ένδυμα, δίχως μανίκια

φιστίκια Αιγίνης δια ποίον μ`αφήνεις ;
τι παίζει η μπάντα ; παιδιά της Αμύνης ;
κωφεύω η έρμη, αν θες αλλού ρώτα
πως πάει τα στερνά να τιμάνε τα πρώτα ;

ξεφτίλα Αιγίνης

βρωμιά ναφθαλίνης..


Κυριακή 10 Μαΐου 2015

« Μ ά κ ι α »

« Μ ά κ ι α »

γλυκέ μου Ιούδα σ`εκτιμώ στο λέω απ`την ψυχή μου
κι αν βλάσφημη θεωρηθώ, σηκώνει το πετσί μου
αν μη τι άλλο καθαρός, κύριος για την ακρίβεια
δεν ήταν δα και κολλητός, κάλλιο τριάντα αργύρια

ούτ`είχες την πολιτική για να μιλάς γι αγάπες
κοίταξες εύκολο παρά και μ`ελαφρές τις πλάτες
είχε ακριβαίνει ο σανός, στα ύψη πήγε ο κράσος
για σένα ήταν ο Χριστός, μέσ`το μανίκι ο άσσος

αν πεις και στην συνέχεια, κακώς που το μετάνιωσες
δεν έπρεπε να κρεμαστείς, γιατί την πιάτσα χάλασες
αν ήταν να κρεμιόντουσαν οι έχοντες συνειδήσεις
καθημερνά θ`ακούγαμε για Ιούδες στις ειδήσεις

βλέπεις λοιπόν το είδος σου βγαίνει μεταλλαγμένο
προδίνει για το κέφι του, τύψεων απαλλαγμένο
αφού για να σου πω κι εγώ, πριν τρεις φορές λαλήσω

ψάχνω εντός μου για να βρω, ποιον αύριο θα φιλήσω..



Σάββατο 9 Μαΐου 2015

« κ ά δ ρ ο »

« κ ά δ ρ ο »

χτύπα στον τοίχο ένα καρφί
έφυγα, κρέμασε με
βάλε με σαν ενθύμιο
σαν ζωντανή ανάμνηση

ψηλάφισε με την αφή
μ`αυτή προστάτεψε με
και κάνε με πιο δυνατή
πιο όμορφη απ`την άνοιξη

εγώ από κει θα σου γελώ
θα γνέφω στις σιωπές σου
σαν μια εικόνα σου σεπτή
με νοιάξιμο μιας μάνας

που πεθυμά να στέκεται
σαν ίσκιος στις χαρές σου
να`ναι για σένα η φωνή
απόηχος καμπάνας

πάρε και τα πινέλα σου
και δώσ`μου λίγο χρώμα
να λάμπουνε τα μάτια μου
να μην είμαι θλιμμένη

να σε ζητά η σκέψη μου
ας κρέμεται το σώμα
να με πονάει το καρφί
να σε κοιτώ, να σ` αγαπώ

κι ας είμαι πεθαμένη..