Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016

« ξ α ν ά »

« ξ α ν ά »

ορκίσου ότι μ`αγαπάς, ορκίσου
αυτή η αμφιβολία με σκοτώνει
κι ως πίνω μια αψέντι, μια αφιόνι
πεθαίνω χωριστά, μα και μαζί σου

κομμάτια η ψυχή και την αγόρασες
η φύση μου, είναι δεύτερη δική σου
το σπάταλο κορμί μου απέναντι σου
το γλέντησες, το ήπιες, το εχόρτασες

δεν ρίχνω άλλο αψέντι για σπονδή σου
μαζεύω τα σπασμένα απ`το πάτωμα
με θες, μ`αναζητάς, στερνό αμάρτημα

η ύστατη για σένα διαδρομή σου..


« σ υ ν ω μ ο σ ί α »

« σ υ ν ω μ ο σ ί α »

μια συνωμοσία μπήκε ανάμεσα τους
και το παιχνίδι πήρε άλλη τροπή

το ωραιότερο πράγμα σ`έναν έρωτα,
που θέλει να κρατήσει στην ούγια του,
τις πρέπουσες προδιαγραφές,
είναι η συνωμοσία, ο ιστός που εξυφαίνεται
προσεχτικά, για να μην διασαλευθεί η τάξη

αυτός πήρε στα χέρια του όλα τα ρίσκα
σχεδίασε προσεχτικά την πλεκτάνη
και της ανακοίνωσε τους κανόνες του παιχνιδιού

εκείνη, απλά θα τον χρησιμοποιούσε
μια και της γεννούσε ιδέες και επιθυμίες,
θα τον βάφτιζε "μελανοδοχείο" και θα βουτούσε
μέσα του το στυλό της, για να τον εκμαυλίζει
εικονικά και να γράφει τα δικά της παραμύθια

κάποτε, σκέφτηκε, θα το καταλάβει
αλλά τότε θα είναι πολύ αργά

θα πονά από έρωτα..


« σ π ί τ ι α »

« σ π ί τ ι α »

σ`όλα τα σπίτια της ζωής μου
άφηνα πάντα έναν έρωτα

σ`όλα τα σπίτια της ζωής μου
είχα διπλούς καθρέφτες
να χαίρομαι διπλά τις ηδονές

σ`όλα τα σπίτια ίδρωνα, όπως απόψε
σαν το φεγγάρι κυλούσε μυστικά
στα σεντόνια, να μ`εκμαυλίσει

όλα τα σπίτια, αν τα ρωτήσεις, θα σου πουν
πως τα καλύτερα ποιήματα τα έγραψα μέσα τους
τους πιο δυνατούς ψίθυρους τους έκανα τραγούδια
τα ασθμαίνοντα βογγητά τα βάφτισα αμανέδες

τώρα, δεν έχω σπίτια, έρωτες, καθρέφτες, ηδονές
παλεύω με κάτι λυπημένες αναμνήσεις και πασχίζω
να τραβήξω απ`τα μαλλιά, ρίμες ημιθανείς,

που ξεψυχούν στο άγγιγμα μου..

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

« χ ε ι ρ ο φ ί λ η μ α »

« χ ε ι ρ ο φ ί λ η μ α »

αν έπρεπε να κάνω μια ευχή
θα ήταν το χειροφίλημα σου

- πάντα θεωρούσα σημαντικό
ν`απολαμβάνω τα προνόμια
μιας άλλης γενιάς -

κι αν ένιωθα πως σε θέλω πιο πολύ,
τότε, θα αντέστρεφα το χέρι
να το φιλήσεις στον καρπό

εκεί που οι παλμοί
τρελαίνονται από έρωτα

ή ανάμεσα στα δάχτυλα
προτού τα μπλέξω στα μαλλιά σου

ίσως για εμένα θα είχε μεγαλύτερη αξία
ένα δικό σου χειροφίλημα


από το σμίξιμο των χειλιών μας..


Παρασκευή 18 Μαρτίου 2016

« Με αρνήθηκες »

« Με αρνήθηκες »

μόνη εκεί, στο πεζουλάκι
κάναν παρέλαση οι ευχές
έστρεψα τ`άλλο μαγουλάκι
να με χτυπήσεις, αν το θες
σα να`ταν χτες

έβλεπα όνειρα να κάνεις
σου περισσέψαν τα καλά
μα δεν λογάριασες για μένα
ένα από`κείνα τα πολλά
ούτε μιλιά

πήρε κατήφορο το δάκρυ
άνοιξε στην καρδιά φωλιά
μπήκα και σ`έψαξα λιγάκι
μέσα σε εικόνες και φιλιά
απ`τα παλιά

μη και χαθείς στην μοναξιά μου
κι ύστερα ποιόνε θα ντυθώ
κάποιον σαν δεύτερη αλλαξιά μου
να τον φορώ, να τον ποθώ
μήπως σωθώ

κουράστηκα στο πεζουλάκι
ντραπήκανε και οι ευχές
και είπαν να κρυφτούν λιγάκι
πίσω απ`το σήμερα στο χτες

για δεν με θες..


« και θα σε πιω »

« και θα σε πιω »

και θα σε πιω και θα σε πιω
και θα σε σώσω από πνιγμό
γιατί, όταν την αύρα σου χορτάσω
θα σε πετάξω στον αφρό
που σκάει το κύμα με λυγμό
και θα ρισκάρω να χαθώ ή να σε χάσω

θα σε ρουφήξω θα σε πιω
και θα σ`αφήσω στο γιαλό
πάνω στην άμμο, να σε δέρνει η αλμύρα
μέσα στο σώμα σου θα μπω
θα σε λατρέψω σαν Θεό
σαν έναν άγγελο που μου`στειλε η μοίρα

και θα σμιλέψω ευλαβικά
στα φανερά, μα μυστικά
το όνομα σου να πονάει σ`έναν βράχο
να το ραμφίζουν τα πουλιά
να το υγραίνουν με φιλιά

για να μη νοιώθει στην ζωή πως είν`μονάχο..

Σάββατο 12 Μαρτίου 2016

« α δ ι έ ξ ο δ ο »



« α δ ι έ ξ ο δ ο »

Δεν ζήτησες ποτέ μία συγνώμη
κι η υπομονή σε πρόποδες βουνού
τυφλά να πολεμά να σκαρφαλώνει
σ`άβατα μονοπάτια φαύλου νου

Ποτέ σου δεν εζήτησες συγνώμη
παλεύω να εξηγήσω τι "κεντά"
μυαλό που δεν αλλάζει διόλου γνώμη
και μόνο εγωισμό βάζει μπροστά

Δεν έμαθες τι πάει να πει συγνώμη
αλόγιστα τα λόγια σου σκορπούσες
το τίμημα να μείνεις ξάφνου μόνη
δεν σ`άγγιζε και πάντα με πονούσες

Κι αφού στο παρά πέντε μια συγνώμη
δεν πρόλαβε το στόμα να προφέρει
αλλάζω χαρακτήρα πια και γνώμη
και πνίγω την συγνώμη με το χέρι

Γιατί μια "ασυνείδητη" συγνώμη

δεν πρόκειται κοντά σου να με φέρει..


« Μαύρο Λουστρίν »


« Μαύρο Λουστρίν »

θα αρκεστώ μόνο στα φιλιά..

πάνω στα φιλιά μας θα πειραματιστώ
να δω τις αντοχές μου
να ξορκίσω φόβους και λογική

κι αν προχωρήσεις και μου ζητήσεις
κάτι παραπάνω, θα κρυφτώ μέσα μου
θα λουφάξω, θα χαθώ

πάνε χρόνια που ντρέπομαι ν`αναμετρηθώ
με το πάθος μου, διστάζω, δειλιάζω,
κάνω σκέψεις ανομολόγητες, γονατίζω

χτες βράδυ, έβγαλα τις μαύρες γόβες
άστραφτε το λουστρίν στο σκοτάδι
είπα να κάνω πρόβα, εσένα, εμένα

δεν γράφονται με το ζόρι οι αναμνήσεις
δεν εκποιούνται ζωές, για χάρη της στιγμής


μείνε μέσα μου, κατοίκησε με..


Παρασκευή 4 Μαρτίου 2016

« α π ώ λ ε ι α »

« α π ώ λ ε ι α »

σιγά σιγά έφυγες από κοντά μου
πρώτα έχασα μια τρίχα σου
μετά την ανάσα των φιλιών
ύστερα το χάδι

κι αναρωτιόμουν πως χάνονται
τόσο σημαντικά πράγματα
από την ζωή μας
πως χάνεται ο έρωτας
και όλα τα συναφή

μα δεν θέλω ποτέ να σε ξανάβρω
ούτε θα δηλώσω εξαφάνιση
ούτε απώλεια

θ`ανασαίνω την μυρωδιά στο μαξιλάρι
μέχρι κι αυτό να πάψει
να δηλώνει την παρουσία σου

εντελώς..

« κλάψε παλιάτσο »

« κλάψε παλιάτσο »

γέλα παλιάτσο
όλοι σε έχουνε σαν κάτι δεδομένο
βαθιά υπόκλιση, thank you και grazie
μα εγώ σε βλέπω σαν βιολί ξεκουρντισμένο

τύχη ρημάδα
από παιδί θαμώνας μέσ`το τσίρκο
την τέχνη ζήλεψες και την ωχρή πομάδα
τώρα παλεύεις σταθερά, για τα "εν οίκω"

δυο ώρες βάψιμο
ο μπαντανάς στο κατακόκκινο στοχεύει
πως θα πετύχει η νεκρική του άσπρου αντίθεση
κι ο κίνδυνος, μέσ`τα τεράστια υποδήματα ελοχεύει

άκου το σφύριγμα
το κανιβάλισμα στ`αυτιά σου, είναι το μπράβο τους
κι αν αποτύχει της φιγούρας το στροβίλισμα
θα σου κρατήσουν πρώτη θέση εις τον πάγκο τους

έλα μη κλαις
χιλιάδες κόσμος από κάτω σε μπιζάρει
μια επανάληψη ζητά και αν το θες
φωτό - ενθύμιο στο σπίτι για να πάρει

κλάψε παλιάτσο
έχεις δικαίωμα και κάψε στον βωμό τους τα χαρτιά σου
στερνή υπόκλιση στης μοίρας το ξεθέωμα
φτηνό αντάλλαγμα στα "όποια" γηρατειά σου..



« η Αφίσα »

« η Αφίσα »

καθημερνά τον τύφλωνε η γύμνια της !
κατάκοπος από την χτεσινή αγρύπνια, να την σκέφτεται
ιδρωμένος όλη μέρα, να την θυμάται

για την αφίσα μιλώ, εκείνη που κατέβασαν,
μη λάχει και τρακάρει πάνω της κάποιο αυτοκίνητο

κι έτσι μάγκα μου, ήρθαμε στην ίδια θέση

εσύ έχασες την θεογκόμενα που "έπαιρνες"
στα μοναχικά σου ταξίδια κι εγώ τιμωρήθηκα
γιατί σ`έχωσα πρωταγωνιστή στο κείμενο μου
έτσι, δίχως να σε ρωτήσω

υπήρξαμε θύματα του ίδιου χαφιέ
ξεκρέμασαν την αφίσα, με πρόσχημα, δεν λέω,
την στιγμάτισαν, κοινωνίες Φαρισαίων, τι να πεις

είδες ; ξεχάσαμε και τι διαφήμιζε
κι όλοι όσοι έτυχε να την δουν,
εστίαζαν πάνω της, ξεχνώντας το προϊόν

ωραία γυναίκα φίλε μου,
άραγε σου`μεινε κάτι από δαύτη ;

η αύρα της ίσως ;
(πόση αύρα μπορεί να έχει μια αφίσα)
το αγαλμάτινο κορμί της ;
η υποψία πως θα μπορούσες να την έχεις,
έστω για μια νύχτα ;

έτσι είναι οι αφίσες
διαλαλούν την ζωή, με δικό τους τρόπο

κραυγάζουν ένα ψέμα, μια απάτη,
παίζοντας με την αλήθεια,


με την κατάντια μας..