" ε π ί κ α ι ρ ο "

" ε π ί κ α ι ρ ο "

Η κυρά Στέλλα πέθανε

και πέταξε στ`αστέρια

κληρονομιά μας άφησε

δυο τρία περιστέρια

Ήταν αυτά που τάιζε

στο πίσω το μπαλκόνι

τα`χε παρέα η καψερή

για να μη νιώθει μόνη

Τώρα πετούν εδώ κι εκεί

δίχως τροφή κι αγάπη

θέση δεν έχουν πουθενά

ούτε στο πίσω ράφι

Αχ κυρά Στέλλα έφυγες

χωρίς καμιά διαθήκη

άφησες τα κοινόχρηστα

απλήρωτο το νοίκι

Στα τελευταία, νηστική

είχες μονάχα χέρια

για να ταίζεις με ψωμί

δυο τρία περιστέρια

Συνήθεια τους έγινες

κι αυτά μέσα στα χρόνια

μια και δεν βρίσκουνε τροφή

μας χέζουν τα μπαλκόνια..

" Χ α τ ί ρ ι α "

" Χ α τ ί ρ ι α "

Μια ζωή, χατίρια άλλων έκανε..

Έτσι και τώρα, μπήκε πίσω από το παραβάν, φορτωμένη χατίρια

Στην δεξιά τσέπη του γιου, στην αριστερή της κόρης

Στο μέσα του σουτιέν του συζύγου και στην τσάντα της Μαρίκας

Της Μαρίκας, της πρώτης εξαδέλφης από το ίδιο αίμα..

- Να το υποστηρίξουμε το παιδί - της τόνιζε επίμονα εκείνη, για τον γιο της

Ούτε το καρυδάκι που την τράταρε, το φχαριστήθηκε η καψερή

Στο μυαλό, ο Αλκιβιάδης της, που θα`κανε το ντεμπούτο του στην πολιτική

μπας και μελλοντικά `κονομήσει καμιά θέση στο Δημόσιο..

Το παραβάν είχε μεταμορφωθεί σε κάδο ανακύκλωσης, σκέτο χάος

Ένοιωσε ναυτία, έτοιμη να σωριαστεί - τι να σου κάνει ένα αντίδωρο -

Βιαστικά άδειασε τις τσέπες της από τα "χατίρια" συγγενών και φίλων

Καλά, την περνούσαν τόσο αφελή, για να της δίνουν σταυρωμένο ψηφοδέλτιο ;

Αναψοκοκκινισμένη για την μαμουνιά που ήδη είχε κάνει, πετάχτηκε έξω

Πλησίασε την κάλπη και έριξε μέσα τον άδειο φάκελο..