Παρασκευή 15 Ιουνίου 2018

" 13 και το λουρί της μάνας "



" 13 και το λουρί της μάνας "

Στην δύση της γιορτής, θυμήθηκα όταν κάποτε με ρώτησε
η κόρη μου, γιατί δεν συνηθίζω να μιλώ για την μητέρα μου..

Της απάντησα με κάθε ειλικρίνεια, πως δεν είχαμε έρθει ποτέ κοντά, μια και μέχρι που έκλεισε τα μάτια της, διατυμπάνιζε με κάθε τρόπο την αδυναμία που έτρεφε στον αδελφό μου..
Γυναίκα παλιάς κοπής, μας έφερε στον κόσμο σε μεγάλη ηλικία για τα τότε δεδομένα, και απέναντι μου τουλάχιστον ήταν αυστηρή, χωρίς πολλές αγκαλιές και χάδια, ήμουν η μεγάλη..

Ήταν κάτι, που τότε δεν με απασχόλησε ιδιαίτερα, απλά το καταγράφω και με κάθε τρόπο προσπάθησα να το πολεμήσω μέσα μου, σχετικά με την ανατροφή των δικών μου παιδιών, πράγμα που μάλλον πέτυχα, μια και μου αναγνωρίζουν και τα δυο παιδιά μου, αγόρι και κορίτσι, πως δεν τα ξεχωρίζω..

Δεν θέλω μέρα που είναι να αναφερθώ σε καταστάσεις του παρελθόντος, άλλωστε δεν ωφελεί σε τίποτα πια, ούτε να αναπολήσω γεγονότα περασμένα, μα όχι ξεχασμένα..

Από την μητέρα μου πήρα ευγένεια, γενναιοδωρία - ειδικά στον χειρισμό υλικών αγαθών - γνώση νοικοκυροσύνης, πονοψυχιά, καλοσύνη και περηφάνια σε "λελογισμένη δόση"..

Εύχομαι σε όλες τις μάνες, χρόνια καλύτερα να ζήσουν και να προσφέρουν στα σπλάχνα τους απλόχερα "αγκαλιές" μέχρι που να τις πάρει ο Θεός κοντά του.. τις έχουν τόσο πολύ ανάγκη..

Πιστέψτε με..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου