" Ι δ έ ε ς "

" Ι δ έ ε ς "

Να πετάξω ; δε βαριέσαι κι εδώ κάτω

όλοι ξέφρενα τα πίνουν άσπρο πάτο

τα σκληρά του μεροκάματου παιχνίδια

τι να σώσει άραγε ένας ουρανός ;

Να βουλιάξω ; δε βαριέσαι αν το κάνω

τότε ποιον θα καταριέμαι από πάνω ;

χτες μου ήρθε κι άλλο άκυρο στην μάπα

δεν προφταίνει τους ανθρώπους ο Θεός

Να χυμήξω ; δε βαριέσαι, η Ελλάδα,

μοιάζει ξέφρενη ροντέο αγελάδα

που θυμώνει μες στα ζόρια της και θέλει

να χτυπήσει τον λαό της κεραυνός

Θα συνέλθει ; δε βαριέσαι, έχει πάψει να ελπίζει

κάθε μέρα κι ένα αύριο στραγγαλίζει

μπας και φέξει κανενός καμιά ιδέα

και βρεθεί νέος Μεσσίας, χορηγός..