« Ά ν ν α »

« Ά ν ν α »

'Αννα, πόσες βροχές έταξα στα φιλιά σου

υγρές νωπές βροχές, σαν τ`άγιο άγγιγμα σου

στο πρόσωπο μου το χλωμό, να αναστήσεις

και μ`ένα απρόσμενο φιλί, να με μεθύσεις

'Αννα, τα βελουδένια χείλη σου αγγίζω

και τ`ακριβά σου μυστικά, τυφλά τα ψηλαφίζω

σαν σε θωρώ ο δύστυχος μέσ`τη φωτογραφία

το μόνο μου δικαίωμα, στην εμορφιά τη θεία

κι αναριγώ κι αναριγώ σαν σκέφτομαι και πάλι

πως θα με βγάλει η καρδιά σ`ονείρου ακρογιάλι

για να σε βρω μόνη εκεί και να σου ψιθυρίσω

πως θέλω τα ματάκια σου, να ακριβοφιλήσω..