την αμαρτια που γευτηκαμε
σ`ενα πιατακι του καφε
οταν φιλια κλεφτα μου επαιρνες
σε ξεφτισμενο απ`το χρονο καναπε
μαρτίνι σε σφηνάκι
σ`ενα παλιομπαράκι
και ειπα να μου δωσω ευκαιρια για παιχνιδι
και μου`πες πως δικο σου ημουν στολιδι
και ενα μηνυμα που εγραψες
για τη γιορτη μου απο ανία
μα παντα μπερδευες την ημερομηνια
ρωτησες αν το βρηκα
στα εισερχομενα και γι`αλλα
στα ψιλά παραλειπόμενα
αλλά
οχι, δε σου ανηκω πια και να το ξερεις
πως ολοι εδω, θε να διαβασουν τις αραδες
και να με πουνε τρελαμενη που βδομαδες
παλευω να σκοτωσω ο τι αγαπησα
εμενα και εσενα που παρατησα
μια αγκαλια, ενα χαδι,`κεινο το βραδυ
αχ, δε θελω να θυμαμαι
δε θελω να ξεχασω
γιατι ποτε μου δεν περιμενα
πως θ`αφηνε σημαδι
οταν για λιγο πιστεψα
οτι δε θα σε χασω..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου