το ασπρο και το μπλε, το χρυσαφι
θα κλεψω και τα ονειρα μιας νυχτας
το μαυρο, τ`ασημι, το βυσινι
θα ριξω στην παλετα μου επανω
βοτσαλα τρελαμενα τις ελπιδες
κι ενα πινελο να ξεσπα στα βασανα μου
και να σμιλεύει τις περίσσιες μου ρυτίδες
θα κλεψω μια γλυκια φωτογραφια
αγαπης που δεν πρόκανα να δω
κι ερωτα που μ`αρνηθηκε το σωμα
ψευτρα υποσχεση, που κοπηκε στα δυο
θα κλεψω και για σένανε ψυχη μου
τραγουδια ξεχασμενα στο τραπεζι
μαυρα δισκακια μεσ`την περιφρόνια
κι ενα πικ-απ μαζι για να τα παιζει
θα κλεψω και τις ωρες τις φευγατες
ιεροκηρυκες στου χρονου τ`αναλόγιο
και θα δικασω ο τι ξεχασα να ζησω
ο τι απαρνηθηκα σα να`μουνα λαμόγιο
δεν ξερω αν θα πετυχει η προσπαθεια
η αν θα σκονταψει στο δικο σου το πορτρέτο
το μονο σιγουρο που ξερω θ`απομεινει
μονη καρδια, σε αδειο καβαλετο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου