υπέκυψε και έσκυψε
δια βίου στη σκλαβιά του
τα μάτια τρώνε
λαίμαργα και η καρδιά ριγά
σαν σκέφτεται του
δήμιου το βάναυσο άγγιγμα του
και μια ελπίδα
ανέλπιδη, να τόνε πει, «φυγά»
«φυγάς», να φύγει
κάποτε, κάλλιο επικηρυγμένος
με σκλαβωμένο
παρελθόν κι αμφίβολο το τώρα
παρά σε στάβλο
πρόχειρα, άτσαλα κρεμασμένος
να σφάζει την
καρδούλα του, μέχρι την μαύρη ώρα
την μαύρη ώρα που
θα`ρθει καβάλα σε καράβι
για να τον πνίξουν
θάλασσες βαμμένο επαναστάτη
κι αν πειθαρχήσει
στ`όνειρο, πάλι η ζωή ρημάδι
κι αν συνταχθεί στη
γνώμη του, σημαία σε κατάρτι
«κάλλιο σημαία», διάλεξε,
κάπου ψηλά δεμένη
να βλέπει γύρω του
πουλιά στο ουράνιο στερέωμα
μια και σ`αυτόν
αχάριστα φέρθηκε η ειμαρμένη
και μ`αλυσίδες στο
λαιμό, του`κλεψε το δικαίωμα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου