« κόκκινοι έρωτες »

Branches Of An Almond Tree In Blossom (Artist Interpretation in Red), Vincent Van Gogh, 1890

« κόκκινοι έρωτες »

να καίνε τα χρόνια μου

σαν άσπρες λαμπάδες

αγνά σαν τα χιόνια

γεμάτα χαρές

να γέρνουν οι έρωτες

βαρείς σαν τα κλώνια

κι εσύ να μ`αρνείσαι

πως πια δε με θες

κι εγώ να θρηνώ μια σχέση χρονία

κι εγώ να πονώ στις φευγάτες χαρές

οι κόκκινοι έρωτες πεθαίνουν με ανία

μα εμείς ό τι νοιώσαμε λες κι ήτανε χτες

να φεύγουν τα χρόνια μου

σαν άσπρα γλαρόνια

μια κι ήταν ταμένα

σε ψεύτρες αγκάλες

που λέγαν μη σκιάζεσαι

θα ζήσεις αιώνια

μα οι μέρες μου έφευγαν

δεν κάνανε χάρες

κι εγώ να θρηνώ μια ζεστή χειραψία

κι εγώ να θυμάμαι πως πια δε με θες

οι κόκκινοι έρωτες πεθαίνουν με ανία

ή ζουν για να καίγονται σ`ονείρων φωτιές

μη μου φοβάσαι , σ`αγαπώ ,

μείνε , μην αποδράσεις

φτάνει μια ανάσα σου , πνοή

τη φύση μου ν`αλλάξεις

μη μου κακιώνεις , σ`αγαπώ ,

καντήλι στο κελί μου

ίσως γιατί `σαι , τι να πω ,

μια Κυριακή δική μου..