« στα παλιά λεωφορεία »

 

πάντα μέσα στα παλιά λεωφορεία
κάποια βάσανα γυρνάνε στο κορμί τους
κι ένα αχ, που το σκεπάζει η μηχανή τους
πως αλήθεια να βοηθήσεις τη ζωή

τη ζωή που στα παλιά λεωφορεία
κώδικα έχουν οι ψυχές πλέον δικό τους
φορτωμένες σαν ταγάρι τον καημό τους
για ν`αφήσουνε στη στάση ένα γιατί

στριμωγμένα τα παράπονα κι οι πόνοι
στων παλιών λεωφορείων τις στιγμές
κι απ`τα τζάμια να χαζεύουνε οι μόνοι
πως νερώνουν το παράπονο οι βροχές

οι βροχές που αγαπούν τα λεωφορεία
κι ο βοριάς όταν αντίθετα φυσάει
παίρνει τα όνειρα 'ελευθέρας' και τα πάει
στου ανέφικτου την μαύρη εξορία

μ`ένα τράνταγμα ξυπνώ στον ουρανό σου
τον ρωτώ αν μ`αγαπά κι αν θα μπορέσει
στη ρουτίνα των παλιών λεωφορείων
να κρατήσει η καρδιά την πρώτη θέση ...