« ο Λουκουμάς »

 

Donna Ferrato

στην ξαπλώστρα αραγμένη εσκεφτόμουν το Θωμά
και η λίμπιντο χτυπούσε εις το κόκκινο , αλλά
φύλο άρρεν δε κουνιόταν κι εγώ έμενα στο μα
να κοιτάζω τις σαμπρέλες ή αν λάχει τα κορμιά

ήταν τόση δα η κάψα κάλλιο βρε να με κρεμά
ώσπου ακούω μια σε μπάσα "θέτε ένα λουκουμά" ;
έτσι που ήμουν ξαναμμένη άνοιξα ένα στόμα να
το τεκνό να προτιμήσω ή αφράτο λουκουμά

μ`έπιασε μια λαιμαργία αλλά πάλι είπα "μα ...
δε με ξέρετε καθόλου με κερνάτε λουκουμά" ;
δεν αφήνετε μαντάμ μου τα γιατί και τα λοιπά
απορρίπτετε ποτέ σας ένα τέτοιο λουκουμά ;

σερνικό είχα μπροστά μου κι όχι παλιομπαγλαμά
που μου πρότεινε στο χέρι να μου δώσει λουκουμά
έτσι απλώνω το ξερό μου και βουτώ τον λουκουμά
κι ίσως να`χω τα μαντάτα μέσ`τους μήνες τους εννιά..