ώρες πλανιόταν στο καφέ το ιριδίζον
εκεί που έσβηνε μέσ`το πολύ, το μείζον
σαν οι ψυχές θέλουν το ψέμα τους να πουν
έτσι κατάλαβε πως καίγεται ένας έρωτας
όταν τα μάτια, θέλουν μάτια να βουλιάξουν
χείλη και χέρια την αγάπη να χαράξουν
πάνω σε σώματα που τρέμουν και ζητούν
κι όταν στερήθηκε να ζει μ`αυτό το άγγιγμα
κι όταν το βλέμμα την παράτησε στ`αλήθεια
'μόνη' πεθαίνει, κάθε μέρα από συνήθεια
σ`άλλων φιλιά, που και αυτά θα ξεχαστούν..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου