κι η γλώσσα μου σεργιάνισε κλεφτά μέσ`στα φιλιά σου
μετά πήρα και έσπρωξα χορεύοντας στα χέρια
τα δυο περιστεράκια μου να μπούνε στη φωλιά σου
κατέβηκε το βλέμμα σου στον πόθο μου απάνω
και όπως περνω-διάβαινε τρυγούσε ηδονή
και οι κοφτές ανάσες σου ξεψύχαγαν σε τόνο
που πάλλονταν και έβγαινε ξέπνοα η φωνή
έσκυψα τότε χαμηλά πάνω στην αμαρτία
την άδραξα την έφερα κοντά να την γνωρίσω
ήτανε τόσο όμορφη σαν αρετή κακία
και πήρα την απόφαση να πιω για να μεθύσω
αφέθηκες στα χείλια μου στην τόση μου σαγήνη
κι η πείρα πήρε αμπάριζα με λάγνες μαστοριές
κι εκεί που σε ταξίδευα με τρυφερή οδύνη
την ώρα που σπαρτάραγες σε έπιασα να κλαις..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου