« δίχως προορισμό »

« δίχως προορισμό »

με το παϊτόνι φεύγουν οι δρόμοι
κλαίνε τα άλογα
μετρούν τον χρόνο, ζητούν τον πόνο
απ` το καμτσίκι
κι όλα παράλογα

στα καλντερίμια καίνε ταξίμια
βουβά τρεκλίσματα
οι ενοχές μας μέσ` τα φιλιά μας
κι οι σιωπές μας
στα διαμερίσματα

διάλεξες ρόλο, τον παίζεις σόλο
μάσκες προβάρεις
ό τι αγάπησες ό τι παράτησες
και ό τι μίσησες
μη το σνομπάρεις

μ`άνοιξες τότε, ήσουν στο φόρτε
χάδια με κέρασες
μ`ένα σεντόνι, γυμνή και μόνη
πουλιά οι χρόνοι
και με προσπέρασες

κι απ`το παϊτόνι περνούν οι δρόμοι
λες κάνουν άλματα
πεθαίνουν τ`άλογα, τέτοια παράλογα
και με τα σφάλματα
στήνουν αγάλματα..